رابطه سبک های مدیریتی با انگیزش شغلی معلمان در مدارس ابتدایی: یک مطالعه تجربی

این پژوهش با هدف بررسی رابطه سبک های مدیریتی با انگیزش شغلی معلمان در مدارس ابتدایی انجام شده است. سبک های مدیریتی شامل سبک های استبدادی، مشارکتی و دموکراتیک به عنوان متغیرهای مستقل و انگیزش شغلی معلمان به عنوان متغیر وابسته مورد بررسی قرار گرفت. فرضیه اصلی پژوهش بر این مبنا قرار داشت که سبک مدیریتی مدیران تاثیر معناداری بر انگیزش شغلی معلمان دارد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-همبستگی بوده و جامعه آماری آن شامل معلمان مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان دیواندره است. نمونه آماری به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شد و ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد سبک مدیریتی و انگیزش شغلی بود. داده های گردآوری شده با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی شامل آزمون ضریب همبستگی و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد که سبک مدیریتی مشارکتی بیشترین تاثیر مثبت را بر انگیزش شغلی معلمان دارد، در حالی که سبک استبدادی با کاهش انگیزش شغلی همراه است. همچنین، سبک مدیریتی دموکراتیک نیز تاثیر مثبتی بر انگیزش شغلی معلمان داشته، اما میزان این تاثیر کمتر از سبک مشارکتی بوده است. این یافته ها حاکی از آن است که انتخاب و به کارگیری سبک مدیریتی مناسب می تواند نقش موثری در ارتقای انگیزش شغلی معلمان ایفا کند. این پژوهش ضمن تاکید بر اهمیت نقش مدیران در بهبود انگیزش شغلی معلمان، پیشنهاد می کند که برنامه های آموزشی و کارگاه های تخصصی برای مدیران مدارس با هدف آشنایی با سبک های مدیریتی موثر طراحی و اجرا شوند. یافته های این تحقیق می توانند به عنوان راهنمایی برای سیاست گذاران حوزه آموزش در جهت بهبود کیفیت مدیریتی در مدارس ابتدایی مورد استفاده قرار گیرند.

رابطه سبک های مدیریتی با انگیزش شغلی معلمان در مدارس ابتدایی: یک مطالعه تجربی Keywords:

سبک های مدیریتی , سبک مشارکتی , معلمان مدارس ابتدایی , انگیزش شغلی