آموزش ریاضیات در دوره ابتدایی یکی از مهم ترین پایه های یادگیری مفاهیم منطقی و تحلیلی در دانش آموزان است. روش های تدریس این درس به طور سنتی مبتنی بر رویکردهای کلاسیک مانند تخته سیاه، کتاب های درسی و توضیحات شفاهی معلم بوده است. این روش ها علی رغم داشتن برخی مزایا، در برخی موارد منجر به عدم درک عمیق مفاهیم و کاهش انگیزه یادگیری در دانش آموزان شده اند. با پیشرفت فناوری و ورود ابزارهای دیجیتال به حوزه آموزش، روش های نوینی برای تدریس ریاضی ایجاد شده اند که از جمله آن ها می توان به استفاده از نرم افزارهای تعاملی، اپلیکیشن های آموزشی، تخته های هوشمند و روش های مبتنی بر
یادگیری الکترونیکی اشاره کرد. فناوری های آموزشی، با ایجاد محیط های یادگیری پویا و جذاب، می توانند درک بهتر مفاهیم ریاضی را تسهیل کنند. از سوی دیگر، برخی محققان معتقدند که روش های سنتی هنوز هم کارآمد بوده و با استفاده از تکنیک های به روز شده، می توانند به نتایج موثری منجر شوند. به همین دلیل، مقایسه روش های سنتی و فناورانه در تدریس ریاضی ابتدایی، موضوعی مهم برای پژوهشگران و معلمان محسوب می شود. بررسی تفاوت های این دو رویکرد، نقاط قوت و ضعف هر یک، و میزان تاثیر آن ها بر یادگیری دانش آموزان می تواند به بهبود روش های آموزشی کمک کند. در این مقاله، به مقایسه روش های سنتی و فناورانه در تدریس ریاضیات ابتدایی پرداخته می شود. همچنین، تاثیر این روش ها بر میزان درک و علاقه مندی دانش آموزان بررسی شده و مزایا و چالش های هر یک تحلیل می شود. هدف از این پژوهش، ارائه بینشی جامع در مورد بهترین راهکارهای تدریس ریاضیات در مقطع ابتدایی و چگونگی بهره گیری از فناوری برای بهبود یادگیری است.