ژئوپلیتیک گردشگری مناطق مرزی: مقایسه تطبیقی منطقه آزاد چابهار و DMCC

گردشگری اکنون به دانشی تبدیل شده که توانایی تاثیرگذاری در افزایش قدرت ملی، در سطوح داخلی و خارجی را دارد. زمانی که مفهوم گردشگری با قدرت ملی ممزوج می شود، مفاهیم ژئوپلیتیکی توان حل مساله را دارند. مفاهیم قدرت نیز با گذشت زمان، تغییر کرده و اکنون می توان مفاهیم قدرت، نفوذ و وابستگی ژئوپلیتیکی را چه از دیدگاه کلاسیک و چه از دیدگاه مدرن، در پدیده گردشگری هم یافت. هرچه تعداد گردشگر و تراکنش مالی کشوری به واسطه آن افزایش یابد، ظرفیت افزایش قدرت یک کشور نیز بیشتر می شود. اکنون در جنوب غرب آسیا که شاهراه تجارت جهانی است، علاوه بر گردشگر، تجارت نیز مزید بر علت شده تا ابعاد جدیدی از ژئوپلیتیک شکل بگیرند و آن را می توانیم ژئوپلیتیک گردشگری بنامیم. در پژوهش حاضر هدف بر آن است تا مبتنی بر روش اسنادی، هستی شناسی پدیده ژئوپلیتیک گردشگری تعریف و به عنوان مطالعه موردی، مقایسه تطبیقی ظرفیت ها و توانایی های دو منطقه آزاد چابهار و منطقه آزاد مولتی کالای دبی (DMCC) در راستای توسعه اقتصادی ایران صورت پذیرد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که مهمترین علل پیشرفت منطقه آزاد مولتی کالای دبی، ارتباطات جهانی، وجود زیرساخت های متعدد، متنوع و دیجیتالی بوده است که این امر خود باعث افزایش قدرت ژئوپلیتیکی، ژئواکونومیکی امارات و به تبع ارتقا امنیت و افزایش نفوذ امارات متحده عربی بوده است.

ژئوپلیتیک گردشگری مناطق مرزی: مقایسه تطبیقی منطقه آزاد چابهار و DMCC Keywords:

ژئوپلیتیک گردشگری , توسعه , مرز , منطقه آزاد , مکران , چابهار , دبی