ارتباط میان رفاه روانی معلمان و کیفیت تدریس در کلاس های درس

در این مقاله، به بررسی رابطه میان رفاه روانی معلمان و کیفیت تدریس آن ها در کلاس های درس پرداخته شده است. رفاه روانی معلمان، که شامل حس خوشبختی، رضایتمندی از زندگی و توانایی مدیریت استرس های شغلی می باشد، به عنوان یک مولفه مهم در ساختار آموزشی هر جامعه مطرح است. این پژوهش با تمرکز بر اهمیت نقش معلمان در ایجاد محیط های آموزشی پویا و حمایتی، نشان می دهد که چگونه رفاه روانی آنان می تواند بر روند تدریس و یادگیری اثر بگذارد.برای دستیابی به این هدف، از روش های تحقیق کیفی و کمی استفاده شده و داده ها از طریق پرسش نامه ها و مصاحبه های نیمه ساختاریافته جمع آوری شده اند. تحلیل داده ها نشان می دهد که معلمان با سطوح بالاتر رفاه روانی تمایل دارند تا تعاملات بهتری با دانش آموزان برقرار کنند، از روش های آموزشی ابتکاری و متنوع تری بهره ببرند و محیط کلاسی حمایتی تر و انگیزه بخش تری فراهم آورند.یافته ها نشان دهنده آن است که رابطه مثبت و معناداری بین رفاه روانی معلمان و کیفیت تدریس آنان وجود دارد. این نتایج نشان می دهد که سرمایه گذاری در بهبود شرایط روانی و رفاهی معلمان می تواند به بهبود کیفیت آموزشی منجر شود. در پایان، توصیه می شود که سیاست گذاران آموزشی برنامه هایی طراحی کنند که به بهبود رفاه روانی معلمان کمک کرده و در عین حال استراتژی های مناسبی برای مدیریت استرس و افزایش رضایت شغلی ارائه دهند. این اقدامات می تواند به طور قابل توجهی به ارتقای کیفیت آموزش و پرورش کمک کند.