مطالعه تاثیر سولفات منیزیم برمقاومت سطحی بتن خود متراکم با استفاده از آزمون "پیچش"
Publish place: Modares Civil Engineering journal، Vol: 23، Issue: 1
Publish Year: 1401
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 43
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
JR_MCEJ-23-1_003
Index date: 24 February 2025
مطالعه تاثیر سولفات منیزیم برمقاومت سطحی بتن خود متراکم با استفاده از آزمون "پیچش" abstract
مقاومت و نفوذپذیری لایه سطحی بر دوام سازه های بتنی موثر هستند. زیرا لایه سطحی می تواند ورود مواد زیان آور به داخل بتن را محدود نماید. همچنین فقدان تراکم لایه سطحی، به دلیل مشکل بودن ویبره در فضاهای محدود، به عنوان یکی از دلایل اصلی دوام ضعیف بتن در معرض تهاجم عوامل محیطی، می باشد. در این تحقیق با استفاده از آزمون "پیچش"، تاثیر سولفات منیزیم بر مقاومت سطحی بتن های خود متراکم مورد بررسی قرار گرفته است. با توجه به روش اعمال آزمون "پیچش"، این آزمون مناسب برای آزمایش های سنجش تغییرات سطحی بتن می باشد. برای ساخت بتن خود متراکم از پر کننده خاکستر بادی به مقدار ۲۵، ۳۵ و ۴۵ درصد سیمان و با نسبت آب به پودر برابر ۳۶/۰ استفاده شد. همچنین یک طرح مخلوط بتن معمولی با نسبت آب به سیمان برابر ۴۵/۰ به عنوان شاهد جهت بررسی تاثیر سولفات منیزیم بر مقاومت بتن خود متراکم مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمایش های بتن خود متراکم شامل آزمایش جریان اسلامپ، زمان جریان اسلامپ۵۰ سانتیمتر، قیف V شکل، افزایش زمان قیف V شکل (۵ دقیقه) و قالب L شکل، جهت مقایسه با معیارهای پذیرش بتن خود متراکم بر روی نسبت های اختلاط بتن خود متراکم انجام گردید. نتایج حاصله بیانگر این می باشد سولفات منیزیم باعث کاهش مقاومت سطحی بتن معمولی به اندازه ۳/۷، ۷/۹ و ۱/۷ درصد به ترتیب در سنین ۲۸، ۷ و ۳ روز گردیده است. اما در سنین ذکر شده، آب سولفاته نه تنها تاثیر منفی روی مقاومت سطحی بتن خود متراکم حاوی خاکستر بادی ندارد بلکه شرایط عمل آوری بهتری را برای این نمونه ها فراهم می نماید.
مطالعه تاثیر سولفات منیزیم برمقاومت سطحی بتن خود متراکم با استفاده از آزمون "پیچش" Keywords:
مطالعه تاثیر سولفات منیزیم برمقاومت سطحی بتن خود متراکم با استفاده از آزمون "پیچش" authors
محمود نادری
Professor, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
محمد رضا نصیری
Master, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
علی صابری ورزنه
Ph.D, Imam Khomeini International University, Qazvin, Iran.
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :
