در دنیای پرشتاب امروز،
خلاقیت یکی از مهم ترین مهارت های موردنیاز برای موفقیت در زندگی شخصی و حرفه ای محسوب می شود. نظام های آموزشی مدرن به دنبال روش هایی هستند که بتوانند تفکر خلاق را در
فراگیران تقویت کرده و آنان را برای حل مسائل پیچیده آماده کنند. روش های تدریس مدرن با تاکید بر یادگیری فعال، تعامل اجتماعی و بهره گیری از فناوری های جدید، بستر مناسبی را برای پرورش
خلاقیت در
فراگیران فراهم می کنند. نظام های آموزشی سنتی که مبتنی بر انتقال یک طرفه دانش و حفظ مطالب هستند، توانایی محدودی در تقویت
خلاقیت دارند. در مقابل، روش های تدریس مدرن مانند یادگیری مشارکتی، پروژه محور، مبتنی بر مسئله و استفاده از فناوری های دیجیتال می توانند نقش موثری در افزایش توانایی های خلاقانه
فراگیران ایفا کنند. بااین حال، چگونگی و میزان تاثیر این روش ها بر
خلاقیت فراگیران همچنان یک چالش پژوهشی است که نیازمند بررسی دقیق و مستند است. با توجه به نقش کلیدی
خلاقیت در پیشرفت علمی، اقتصادی و فرهنگی جوامع، ضروری است که نظام های آموزشی از روش های تدریس موثر برای پرورش این مهارت بهره گیرند. بررسی تاثیر روش های تدریس مدرن بر
خلاقیت فراگیران می تواند به معلمان، برنامه ریزان درسی و سیاست گذاران آموزشی کمک کند تا بهترین راهکارها را برای بهبود کیفیت آموزش و پرورش
فراگیران اتخاذ کنند. این مطالعه با ارائه یک تحلیل جامع از روش های تدریس مدرن و اثرات آن ها بر خلاقیت، به غنی سازی ادبیات پژوهشی و توسعه
نظام آموزشی کمک خواهد کرد.