تحلیل کالبدی - هندسی باغ های صفوی از منظر شناسایی شکل

باغ ایرانی به عنوان یکی از اصلی ترین کهن الگوهای معماری ایرانی_اسلامی، حاصل بینش انسان محور نسبت به محیط بوده است. اینالگو توانسته با به نظم کشیدن عناصر طبیعی نظیر محورهای آب، درختان و گیاهان در کنار عناصری مصنوعی چون کوشک و دیواره ها،بیکرانگی گزینش شده ای در منظر ایرانی شکل دهد که موجودیتی قدسی و در عین حال، هندسی دارد. پژوهش حاضر به روش توصیفیو تحلیلی، به بررسی و تحلیل کالبدی_هندسی نمونه هایی از باغ های صفوی ازمنظر شناسایی فرم معماری و هندسه ی حاکم بر شکل گیریباغ ها پرداخته است. این تحلیل از نظر عواملی همچون اصول نظام بخش به نظام باغ، ارتباطات مسیر فضایی، سازماندهی فضایی نظامگیاهی باغ، ماتریس ارتباطات فضایی، عناصر عمودی گیاهی، رابطه ی تودهی گیاهی فرورفته با فضا، رابطه ی ناظر و منظر، تعریف فضا باعناصر باغ، فرم شناسی کاشت گونه ها در داخل کرت ها و فرم شناسی فضاها از نظر عناصر پایه، قابل بررسی است. براساس نتایج، در اینباغها، بر پیوستگی بصری، نظام نقطه_خط_حجم، اتصالات شبکه ای، مسیرهای مستقیم، اشکالو مسیرها به صورت موازی و متقاطع،پیوستگی فضایی درعین اختلاف سطوح، تناسب اشکال و مسیرها، پیوند با محیط اطراف، اشکال ناب هندسی و غیره تاکید شده کهاعتلای مفهومی خاص از ارتباط معماری انسان ساخت و طبیعت را به عرصه ی جهان هستی ارائه میکند؛ تا براین مبنا بتوان درجهتتوسعه ی معماری پایدار درارتباط با حفظ و گسترش طبیعت و در طراحی فضاهای انسانی، با الگوپذیری از هندسه ی متداوم باغ های ایرانیگام برداشت.

Keywords:

هندسه , دوره صفویه , باغ صفوی , فرم فضا