نگرش معلمان نسبت به برنامه درسی تربیت اخلاق فردی دانش آموزان دوره دوم متوسطه

در آموزه های اسلامی مراد از تربیت اخلاقی گسترش دانش بایدها و نبایدهای انسان است تا برای رفتار بر اساس دانش ترغیب شود. این پژوهش با هدف شناسایی نگرش معلمان نسبت به برنامه درسی تربیت اخلاق فردی دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام گرفت. روش تحقیق توصیفی پیمایشی و بر اساس داده های کمی انجام گرفت. جامعه آماری را معلمان دوره متوسطه دارای ده سال سابقه تدریس در رشته های برنامه ریزی درسی، معارف اسلامی و الهیات در شهرهای خمین و اراک در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند. حجم نمونه به موجب جدول نمونه گیری مورگان ۱۰۳ نفر بود که به روش سهمیه ای تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه نظرسنجی معلمان بود که از روایی و پایایی با ضرایب بالای ۷۰/۰ برخوردار بود. روش تحلیل داده ها بهره برداری از شاخص های آمار توصیفی، آزمون فریدمن و نرم افزار SPSS بود. نتایج تحقیق حاکی از آن بود که برای طراحی این برنامه درسی به نیازهای سنی، فردی، پایش رفتار فردی، باور به ارزش های اخلاقی و آراسته شدن به صفات اخلاقی فراگیران پرداخته بودند. معلمان برای طراحی اهداف آموزشی، توجه به مولفه های جامعه شناختی میراث فرهنگی، تجارب ملی، نیازهای حال و آینده، واقعیت های کنونی و پاسخ به مسائل محیط تربیتی را لازم دانسته بودند. آن ها بر عناصر برنامه درسی تاکید و اولویت های آن را انعکاس داده بودند.

نگرش معلمان نسبت به برنامه درسی تربیت اخلاق فردی دانش آموزان دوره دوم متوسطه Keywords:

تربیت اخلاقی , مولفه های برنامه درسی , نگرش معلمان , نیاز فراگیران