بررسی و تحلیل کهن الگوی آنیما در غزل نو (مطالعه موردی غزلیات محمدسعید میرزایی)

کهن الگوها محتویات ضمیر ناخودآگاه جمعی انسان محسوب می شوند که نخستین بار کارل گوستاو یونگ، آن را در قالب نظریه ای مطرح کرد. او معتقد بود کهن الگوها صورت هایی ازلی به شمار می روند که بین تمامی اقوام مختلف بشر مشترک هستند و امروزه این صورت های مثالی در قالب نقد اسطوره ای و کهن الگویی در آثار ادبی بررسی می شوند . آنیما یکی از مهم ترین کهن الگوهاست. پژوهش حاضر با بررسی آنیما در غزلیات محمدسعید میرزایی درصدد است که نشان دهد نیمه زنانه روان چگونه در سروده ها بازتاب یافته است، چه نمادهایی به کار رفته اند و پیوند ادبیات و روان شناسی را در غزل معاصر آشکار سازد. بر این اساس غزلیات محمد سعید میرزایی به عنوان جامعه آماری برگزیده شد. با بررسی غزلیات بر مبنای پژوهش استقرایی آشکار شد که تجلی کهن الگوی آنیما در غزل های میرزایی در چهار بخش عمده قابل طبقه بندی است که به ترتیب بسامد شامل «مفاهیم ذهنی و انتزاعی»، «عناصر طبیعت»، «اشیا» و «اعداد» می شود؛ تجلی آنیما از طریق مفاهیم ذهنی بسامد بیش تری دارد، پس از آن طبیعت و عناصر آن قرار دارد و اشیا و اعداد نیز بسیار کم در غزلیات با آنیما پیوند خورده اند. این فراوانی نشان می دهدکه تمرکز فکری شاعر بر بعد معنایی و ذهنی آنیما متمرکز است و به جنبه های عینی آن کم تر می اندیشد.

بررسی و تحلیل کهن الگوی آنیما در غزل نو (مطالعه موردی غزلیات محمدسعید میرزایی) Keywords:

آنیما , کهن الگو , غزل نو , محمدسعید میرزایی , یونگ