معماری بومی وارث هویت یا میراث آن

یکی از دغدغه های جهان معاصر، احساس تعلق شهروندان به مفهوم شهرهایی است که در آن زندگی می کنند. دنیای امروز ما، با چالش های جدید اما بزرگی دست به گریبان است؛ از جمله فضای مجازی، تکنولوژی های دیجیتال، مهاجرت و مانند آن که می توانند در تضعیف انسجام جمعی و افزایش انزوای اجتماعی موثر باشند. معماری که به عنوان یکی از اولین نشانه های انسان متمدن، یکجا نشینی و در نهایت شهرنشینی را پدید آورد، نقش بسزایی در به وجود آمدن و تقویت هویت فردی و اجتماعی افراد در شهرها دارد. توجه به واژه ی معماری بومی به عنوان میراث پیشینیان برای بشر، بسیار حائز اهمیت است و موجب شکل گیری هویت جمعی افراد است؛ زیرا چالش آینده ی نظام های جهانی، مدیران و برنامه ریزان شهری، کمرنگ شدن هویت در شهروندان خواهد بود. زمانی که افراد احساس تعلق کمتری به اجتماع و جغرافیای ذهنی که در آن زندگی می کنند، داشته باشند، می توانند با قانون گریزی، عدم تعهد و مانند آنها موجب آسیب های اجتماعی عدیده ای در شهرها گردند. در این پژوهش تالش می شود، با واکاوی اصطالح معماری بومی و نقش آن در شکل گیری هویت، حفظ و انتقال آن به نسل های بعدی، از ابعاد دیگری از هویت و عوامل شکل دهنده و تاثیرگذار بر آن پرده بردارد.

معماری بومی وارث هویت یا میراث آن Keywords:

هویت , شهر , معماری بومی , احساس تعلق , میراث