در اثر بارگذاری مکرر وسایل نقلیه،
روسازی آسفالت در دماهای بالا دچار شیار شدن و سایر خرابی ها می شود که عمر مفید روسازی را کوتاه می کند. در همین حال، روسازی آسفالتی اثر جزیره گرمایی شهری (UHI) را تشدید می کند و زیست پذیری شهر را کاهش می دهد. تحقیقات نشان می دهد که دمای پایین تر جاده می تواند اثر UHI را کاهش دهد. به همین دلیل، محققان مطالعات زیادی را برای
خنک کردن روسازی آسفالتی تحت دماهای بالا، مانند روسازی بازتابی و روسازی تغییر فاز و غیره آغاز کرده اند. اگرچه این فناوری ها در کاهش دمای روسازی آسفالتی موثر هستند، اما هنوز محدودیت هایی وجود دارد. این مقاله عمدتا آخرین توسعه استراتژی های کاهش دمای
روسازی آسفالت را مورد بحث قرار می دهد، آن ها را بر اساس مکانیسم های عمل مختلف طبقه بندی می کند و مزایا و محدودیت های هر استراتژی را به تفصیل مورد بحث قرار می دهد. پیشنهاداتی برای تحقیقات آتی برای رسیدگی به محدودیت های هر استراتژی ارائه می شود، مانند فناوری تابش غیرفعال می تواند ایده های جدیدی برای روسازی بازتابی ارائه دهد، کاشت درختان باید پارامترهای فیزیولوژیکی گیاه و توزیع فضایی کاشت را در نظر بگیرد، و
مواد تغییر فاز را می توان با حرارت بالا محصور کرد. مواد رسانایی و غیره. این مطالعه می تواند راهنمایی برای توسعه بیشتر فناوری های
خنک کننده روسازی آسفالتی باشد