تحلیل محتوا بهعنوان یکی از روشهای نوین پژوهش، در فرآیند
برنامهریزی معماری جایگاهی ویژه یافته است.
این پژوهش با هدف بررسی نقش
تحلیل محتوا در
برنامهریزی معماری انجام شد و به شناسایی کاربردهای این
روش در شناسایی نیازهای کاربران، ارزیابی تاثیرات اجتماعی و محیطی، و ارتقای
کیفیت طراحی پرداخت.
روش تحقیق ترکیبی از تحلیل کیفی و کمی بود و دادهها از طریق بررسی پروژههای معماری، تحلیل
بازخوردهای کاربران، و مصاحبه با معماران جمعآوری شد. یافتهها نشان داد که
تحلیل محتوا در شناسایی الگوها
و استخراج مفاهیم کلیدی، نقشی اساسی ایفا کرده و تاثیر مثبتی بر بهبود فرآیند طراحی داشته است. این پژوهش
همچنین نشان داد که
تحلیل محتوا میتواند ابزاری موثر برای ارزیابی نیازها و ارائه راهکارهای خلاقانه در
معماری باشد. مقایسه نتایج با پژوهشهای پیشین نشان داد که یافتههای این پژوهش در بسیاری موارد همراستا
بوده، اما به دلیل تمرکز بر دادههای ترکیبی، گستردگی بیشتری نسبت به مطالعات قبلی دارد. در پایان، پیشنهاد
شد که
تحلیل محتوا بهعنوان روشی استاندارد در فرآیند
برنامهریزی معماری گنجانده شود و آموزش استفاده از
آن در دورههای معماری در اولویت قرار گیرد.