بررسی چگونگی تاثیر جداره ها در سازماندهی بهینه فضایی ساکنان بافت مسکونی -سنتی در اقلیم سرد (نمونه موردی خانه ابراهیمی اردبیل )

در کشور ما مناطق اقلیمی و شرایط آب و هوایی در فصول سال بسیار متنوع می باشد. در این راستا معمار سنتی راه حل هایی منطقی را برای فراهم نمودن شرایط آسایش انسان ابداع نموده است . یکی از جلوه های معماری پایدار، معماری سنتی ایران است که به موارد زیست محیطی و کارایی انرژی ، هم به لحاظ پایین بودن قیمت اولیه و هم قیمت جاری و کارکردی بنا، پاسخگو بوده است . معمار سنتی با انتخاب درست تناسبات و جهت گیری ها سعی در حرکت به سمت معماری پایدار داشته و علی رغم تمامی دشواری های تکنولوژیک ، درک درستی را از مفاهیم اقلیمی خود دارا بوده است . موثرترین عامل اقلیمی در شکل گیری ابنیه و بافت شهری نور خورشید می باشد؛ شدت و موقعیت تابش را می توان عامل سازماندهی فضایی مناسب در جهت بهرهوری از این انرژی دانست . در این نوشتار سعی بر آن است ، با بررسی نمونه موردی از خانه سنتی در شهر اردبیل (اقلیم سرد)، چگونگی تطابق معماری ایرانی با میزان انرژی خورشیدی از طریق بررسی میزان سایه اندازی سطوح اصلی خانه ها بر روی هم ارزیابی گردد. این ارزیابی از سویی با استفاده از نرمافزارهای شبیه ساز و از سوی دیگر تحلیل ، محاسبه و مقایسه روی دادههای اقلیمی صورت گرفته است ؛ اساس تحلیل دادهها روش اولگی می باشد. نتایج این تحقیق نشان می دهد معماری ایرانی قادر است میزان انرژی تابشی دریافتی را بر مبنای سازماندهی فضایی در طول سال تنظیم کند و خانه ایرانی را سامانه ای هماهنگ با حرکت خورشید، مطابق مفهوم پایداری ، معرفی نماید.

بررسی چگونگی تاثیر جداره ها در سازماندهی بهینه فضایی ساکنان بافت مسکونی -سنتی در اقلیم سرد (نمونه موردی خانه ابراهیمی اردبیل ) Keywords:

معماری ایرانی , اقلیم , انرژی خورشیدی , سایه , روش اولگی , سازماندهی فضایی , پایداری