تاثیر محیط سبز فضاهای آموزشی در تقویت حس تعلق به مکان در دانش آموزان

حس تعلق به مکان یکی از واکنش های احساسی و عاطفی انسان نسبت به محیط است که فرد را به مکان پیوند داده و هویت شخص و مکان را شکل می دهد. محیط های آموزشی کودکان بعد از محیط خانه و خانواده، بیشترین سطح ارتباط را با کودکان به تعامل می گذارد و حس تعلق به مکان، ممیزی هایی برای شوق بازگشت به مدرسه و ماندن در آن فراهم آورده که از جمله عامل های اساسی در پیوند دانش آموز با محیط آموزشی می باشد. از طرفی دیگر کمبود سطح کمی و کیفی فضای سبز محیط های آموزشی مدارس امروز در کشور ما، این محیط های را به مکانی بی روح با مصالح و ساختمانهای غیرجذاب برای کودکان بدل ساخته است . هدف از انجام این تحقیق پاسخ به این سوالاست که اساسا چه ارتباط معناداری میان محیط سبز مدارس (و ابعاد مختلف ارتباط با فضای سبز) و حس تعلق به مکان وجود دارد؟ در انتها این نتیجه حاصل شده که رابطه ای معنادار بین ارتباط با فضای سبز مدرسه در سطوح مختلف آن از جمله : ”ارتباط حسی با فضای سبز“، ”مشارکت در خلق فضای سبز“ و ”ارتباط آموزشمحور با فضای سبز“، با حس تعلق به مدرسه در کودکان برقرار است . ارتباط حسی با فضای سبز با ایجاد درگیری مستقیم (با تمام حواس ادراکی ) و تجربه مدار با محیط ، باعث تسلط شناختی بر مکان می شود که خود از عوامل ایجاد حس خودی بودن و تعلق به مکان است .

تاثیر محیط سبز فضاهای آموزشی در تقویت حس تعلق به مکان در دانش آموزان Keywords:

حس تعلق به مکان , فضای سبز , ارتباط حسی , خلق فضای سبز , ارتباط آموزش محور