خشونت عاطفی یکی از انواع خشونت های خانگی است که ممکن است کمتر از خشونت فیزیکی قابل مشاهده باشد، اما تاثیرات آن می تواند به مراتب شدیدتر و بلندمدت تر باشد. این نوع خشونت در بسیاری از خانواده ها به ویژه از سوی والدین نسبت به
فرزندان اتفاق می افتد و می تواند به طور چشمگیری بر سلامت روانی و عاطفی
کودکان تاثیر بگذارد. خشونت عاطفی شامل رفتارهایی چون بی توجهی، بی اعتنایی، تحقیر، تهدید و ایجاد
احساس ترس و شرم در کودک است که می تواند به آسیب های روانی جدی مانند اضطراب، افسردگی و اختلالات رفتاری منجر شود.از سوی دیگر، محبت مشروط به
فرزندان نیز یک الگوی تربیتی است که در آن محبت والدین به
کودکان بستگی به عملکرد آن ها دارد. در این الگو، والدین تنها زمانی که فرزندشان انتظارات خاصی را برآورده می کند، محبت و توجه خود را نشان می دهند. این نوع محبت به طور ناخودآگاه ممکن است به فرزند این پیام را منتقل کند که تنها در صورت مطابقت با انتظارات والدین شایسته محبت است. این نوع رفتار می تواند منجر به
اضطراب در کودکان، کاهش اعتماد به نفس،
احساس عدم کفایت و در نهایت
مشکلات عاطفی و اجتماعی در بزرگسالی شود.