مطالعه تطبیقی فتومونتاژهای واقع نما در آثار اوگور گالن و بابک کاظمی براساس آرای کندال والتون

فتومونتاژ واقع نما بیشتر نوعی نماد به شمار می آید و در برابر یک عکس بهنجار شمایل نمایه ای است که در تولید آن تقدم با بازنمایی است و در تصدیق پذیری آن به مثابه یک عکس، اولویت با ارجاع است. حال اگر شکل برساخته یک فتومونتاژ واقع نما بخواهد به مثابه متنی واقع­گرا پذیرفته و تفسیر شود، باید چنان روگرفت خوبی باشد که تجربه ای واقعی را رقم بزند و ماهیت رسانه ای آن محو شود. مزیت خاص فتومونتاژ در این است که درنهایت، با وجود انتخاب و ترکیب، ظاهر عکس گونه خود را حفظ می کند. این نمود عکاسانه را باید جلوه­ای متفاوت از ساخت و پرداخت واقعیت دید. بسیاری از ساختارهای عکاسانه حتی در جنبه هایی که شفاف نیستند، شفاف به نظر می آیند. این شفافیت به آن­ها نحوی واقع گرایی می بخشد که شکل های غیرعکاسانه آشکارا فاقد آن هستند. هدف این نوشتار، ارائه شمه و شمایی از کار هنرمندان عکاس و هنرمندان دیجیتال، از قبیل اوگور گالن و بابک کاظمی است که نقطه پرگار خود را بر پایه واقع گرایی در عکاسی و نمود واقعیت قرار داده اند که با آرای کندال والتون هم خوانی دارد. براین اساس، در این پژوهش، چگونگی تفسیر واقع نمایانه از فتومونتاژ مد­نظر است­که با استفاده از روش کتابخانه ای داده ها پیش می رود و سپس متون و محتوای مطالب، توصیف و تفسیر می شوند. یافته ها بر این تاکید دارند که عکس ها مخاطب را در تماس ادراکی با جهان قرار می دهند؛ حتی هر عکس فوری تیره و با نور نامناسب، که شکل کاملی نیست و اطلاعات کمی عرضه می دارد، نیز می تواند مدعی واقع نمایی شود.

مطالعه تطبیقی فتومونتاژهای واقع نما در آثار اوگور گالن و بابک کاظمی براساس آرای کندال والتون Keywords:

اوگورگالن , بابک کاظمی , عکس , فتومونتاژ , نظریه «شفافیت» والتون , واقع نمایی