بررسی تجربی رفتار اتصال کامپوزیت CFRP به بتن با استفاده از روش نصب خارجی روی سطح (EBR) و نصب خارجی روی شیار EBROG

سازه های بتن آرمه بنا به دلایل مختلفی از جمله تغییر در کاربری سازه، تغییر در ضوابط آیین نامه ها، اشتباهات اجرایی، عوامل مخرب طبیعی و آتش سوزی، نیاز به مقاوم سازی دارند. در چند دهه گذشته، به منظور مقاوم سازی سازه های بتن آرمه از روش های مختلفی از جمله ژاکت فولادی، ژاکت بتنی و کامپوزیت های FRP استفاده شده است. کامپوزیت های FRP، به جهت مقاومت کششی بسیار بالا، نسبت مقاومت به وزن بسیار بالا، سهولت در اجرا و حفظ معماری سازه، از جمله رایج ترین مصالح موجود برای مقاوم سازی سازه های بتن آرمه هستند. کامپوزیت های FRP به روش های مختلفی روی سطح بتن نصب می گردند. روش های نصب خارجی روی سطح (EBR) و نصب در نزدیکی سطح (NSM) از جمله روش های متداول نصب FRP است. بزرگ ترین عاملی که سبب عدم استفاده از تمام ظرفیت کامپوزیت FRP می شود، جداشدگی زودهنگام آن از سطح بتن می باشد. جداشدگی را می توان از رایج ترین مودهای گسیختگی در اعضای تقویت شده با استفاده از کامپوزیت های FRP نام برد. در سال های اخیر در دانشگاه صنعتی اصفهان روش جدیدی تحت عنوان روش شیارزنی (GM) برای نصب کامپوزیت های FRP توسعه یافته است. این روش مشکل جداشدگی زودهنگام FRP از سطح بتن را تا حد بسیار زیادی به تعویق انداخته و در بعضی موارد منجر به حذف کامل آن می شود. روش های شیارزنی شامل سه روش نصب خارجی روی شیار (EBROG)، نصب خارجی داخل شیار (EBRIG) و نصب خارجی داخل و روی شیار (EBRIOG) می باشد. به منظور مقایسه ی عملکرد روش های نصب تعداد ۶ نمونه ی منشوری بتنی با ابعاد ۱۵۰×۱۵۰×۳۵۰ میلی متر ساخته شد و با استفاده از روش نصب خارجی روی سطح و روش نصب خارجی روی شیار مقاوم سازی شده و آزمایش برش مستقیم انجام می شود. در روش EBROG از دو گروه شیار ۲۰×۱۰×۱۰ و ۱۵×۵×۵ میلی متر استفاده شد. نتایج آزمایش برش مستقیم نشان داد که، ظرفیت اتصال استحصال شده از گروه شیارهای مربعی با ابعاد ۱۰ و ۵ میلی متر نسبت به نمونه ی مقاوم سازی شده با روش EBR به ترتیب ۵۱ و ۴۲ درصد افزایش می یابد.

بررسی تجربی رفتار اتصال کامپوزیت CFRP به بتن با استفاده از روش نصب خارجی روی سطح (EBR) و نصب خارجی روی شیار EBROG Keywords:

کامپوزیت FRP , برش مستقیم , روش مقاوم سازی EBR , روش مقاوم سازی EBROG