بررسی اهمیت و تاثیرات روش تدریس گروهی و دانش آموز محور بر یادگیری عمیق دانش آموزان ابتدایی abstract
نظام های آموزشی در سراسر جهان همواره به دنبال روش های موثرتر و کارآمدتر برای بهبود
یادگیری دانش آموزان هستند. در این میان،
روش تدریس گروهی و دانش آموزمحور به عنوان یکی از رویکردهای نوین آموزشی، توانسته است جایگاه ویژه ای در فرآیند
یادگیری پیدا کند. این روش بر پایه تعامل، مشارکت فعال و مسئولیت پذیری
دانش آموزان استوار است و تلاش می کند تا با فراهم سازی محیطی پویا و تعاملی،
یادگیری را از حالت منفعلانه خارج کرده و آن را به فرآیندی عمیق، معنادار و پایدار تبدیل کند.
یادگیری عمیق زمانی اتفاق می افتد که
دانش آموزان نه تنها اطلاعات را دریافت کنند، بلکه آن ها را درک، تحلیل و در موقعیت های مختلف به کار بگیرند. در
روش تدریس گروهی،
دانش آموزان در قالب گروه های کوچک با همکاری یکدیگر به حل مسائل، تبادل ایده ها و کشف مفاهیم جدید می پردازند. این امر نه تنها موجب تقویت مهارت های شناختی و تفکر انتقادی آنان می شود، بلکه موجب افزایش تعاملات اجتماعی، اعتمادبه نفس و انگیزه
یادگیری می گردد. از سوی دیگر،
روش تدریس دانش آموزمحور، که در آن نقش معلم از انتقال دهنده صرف اطلاعات به تسهیل کننده فرآیند
یادگیری تغییر می کند، باعث می شود که
دانش آموزان نقش فعال تری در مسیر
یادگیری خود داشته باشند. در این روش، معلم به جای ارائه مستقیم پاسخ ها،
دانش آموزان را راهنمایی می کند تا از طریق کاوش، پرسش گری و تجربه اندوزی به دانش موردنیاز خود دست یابند. این سبک تدریس، علاوه بر افزایش سطح درک مفاهیم، موجب تقویت حس استقلال، مسئولیت پذیری و مشارکت فعال در
دانش آموزان می شود. در این پژوهش که به شیوه مروری و با مطالعه کتابخانه ای و مراجعه به مقاله ها و تحقیق های چاپ شده و مطالب دیجیتالی گرد آوری شده است و سعی بر آن شده که بررسی اهمیت و تاثیرات
روش تدریس گروهی و
دانش آموز محور بر
یادگیری عمیق
دانش آموزان ابتدایی پرداخته شود. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که روش های تدریس
گروهی و دانش آموزمحور با ارتقاء مشارکت فعال، تفکر انتقادی و همکاری میان دانش آموزان، زمینه ساز
یادگیری عمیق تر و ماندگارتر در
دانش آموزان ابتدایی می شوند و موجب تقویت مهارت های شناختی و اجتماعی آنان می گردند.