بررسی تاثیر مدل های تدریس مشارکتی و پویایی آموزشی بر عملکرد تحصیلی مثبت

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر آموزش های گروهی، سبک های یادگیری و فرآیندهای تدریس بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان انجام شد. در این مطالعه از روش مروری استفاده گردید و منابع معتبر علمی در حوزه های مربوطه از پایگاه های داده مختلف جمع آوری و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان داد که آموزش های گروهی با ایجاد فضای مشارکتی، همکاری و تعامل میان دانش آموزان را افزایش داده و موجب بهبود خلاقیت و انگیزه تحصیلی گردید. به علاوه، تطبیق سبک های یادگیری با نیازهای فردی، باعث افزایش درک عمیق مفاهیم و انتقال بهتر مطالب در کلاس درس شد. همچنین، استفاده از فرآیندهای تدریس نوین مبتنی بر رویکردهای فعالیت محور و دانش آموز محور، منجر به بهبود قابل توجه عملکرد تحصیلی و تقویت مهارت های شناختی دانش آموزان گردید. در نتیجه، تلفیق این سه عامل آموزشی، به عنوان یک مدل جامع و چندبعدی، می تواند زمینه ساز تحول در نظام های آموزشی و ارتقای کیفیت یاددهی شود. پژوهش حاضر با ارائه مدل یکپارچه، ضرورت بازنگری در شیوه های تدریس سنتی و استفاده از رویکردهای نوین آموزشی را تاکید نموده و راهکارهایی کاربردی جهت بهره برداری مدیران و معلمان ارائه داده است.

بررسی تاثیر مدل های تدریس مشارکتی و پویایی آموزشی بر عملکرد تحصیلی مثبت Keywords:

آموزش گروهی , سبک های یادگیری , فرآیندهای تدریس , عملکرد تحصیلی