فعالیت های تربیتی، آسیب های اجتماعی، دانش آموزان، مهارت های زندگی، سلامت روان

یادگیری خودتنظیمی یکی از فرآیندهای مهم در بهبود کیفیت آموزش و پرورش است که به توانمندی دانش آموزان در مدیریت فرآیند یادگیری خود، نظارت بر پیشرفت هایشان و تنظیم استراتژی های مناسب برای دستیابی به اهداف تحصیلی مرتبط می شود. این مهارت به دانش آموزان این امکان را می دهد که با استفاده از استراتژی های مناسب، از خود نظارت کرده، اهداف واضحی تعیین کرده و خود را در مسیر تحقق آن ها هدایت کنند. از آنجا که یادگیری خودتنظیمی بر اساس خودآگاهی و کنترل فردی شکل می گیرد، تاثیر آن در افزایش انگیزه درونی و بیرونی دانش آموزان بسیار برجسته است. یادگیری خودتنظیمی ارتباط نزدیکی با بهبود عملکرد تحصیلی و کاهش اضطراب های تحصیلی دارد. دانش آموزانی که قادر به تعیین اهداف مشخص، ارزیابی و نظارت بر پیشرفت های خود هستند، نه تنها در فرآیند یادگیری پیشرفت های بیشتری را تجربه می کنند، بلکه اعتماد به نفس بیشتری پیدا کرده و از احساس کنترل بیشتری در مواجهه با چالش های تحصیلی برخوردار می شوند. این امر موجب کاهش استرس و اضطراب های تحصیلی، بهبود کیفیت تجربه یادگیری و افزایش عملکرد تحصیلی می شود. یادگیری خودتنظیمی با تقویت مهارت های شناختی و متا-شناختی دانش آموزان، به آن ها این امکان را می دهد که در تحلیل و حل مسائل پیچیده بهتر عمل کرده و توانایی های تفکر انتقادی خود را ارتقا دهند. همچنین، با به کارگیری استراتژی های مقابله ای و مدیریت زمان، دانش آموزان می توانند بر فشارهای تحصیلی فائق آیند و اضطراب های ناشی از تکالیف و امتحانات را کاهش دهند.

فعالیت های تربیتی، آسیب های اجتماعی، دانش آموزان، مهارت های زندگی، سلامت روان Keywords:

یادگیری , خودتنظیمی , تجربه یادگیری , انگیزه , دانش آموزان