بازی، فعالیت ذاتی
کودکان است و نقشی اساسی در رشد همه جانبه آن ها، از جمله رشد اجتماعی، ایفا می کند.
دانش آموزان دوره ابتدایی، در مرحله ای از رشد هستند که روابط اجتماعی آن ها در حال شکل گیری و تحکیم است.
بازی به عنوان ابزاری قدرتمند، به آن ها کمک می کند تا مهارت های اجتماعی خود را توسعه داده، درک خود از دنیای اجتماعی را افزایش دهند و به افراد بالغ و اجتماع پذیر تبدیل شوند. یکی از چالش هایی که در آموزش مطرح است این است که باید در آموزش از روش هایی استفاده شود که به روز و جذاب باشد و یادگیری عمیق تری را ایجاد کند که متاسفانه چنین نیست. عوامل متعددی در یادگیری و پیشرفت تحصیلی
دانش آموزان نقش دارد که یکی از این عوامل روش تدریس است. با توجه به این که امروزه روش تدریس فعال استفاده از
بازی است،
بازی با ایجاد انگیزه در
دانش آموزان می تواند به عملکرد و پیشرفت بیشتر
دانش آموزان کمک کند. این مقاله به بررسی رابطه
بازی با
رشد اجتماعی دانش آموزان دوره ابتدایی می پردازد.