تاثیر پلاستیکها بر محیط زیست و زیست پالایی آنها

با رشد بیرونی تولید و مصرف محصولات پلاستیکی، معضل آلودگی ناشی از این مواد یکی از چالش های اصلی عصر حاضر در حوزه محیط زیست محسوب می شود. پلاستیک ها، به دلیل مقاومت بالا در برابر فرسایش و تجزیه کنندگی، می توانند صدها سال در طبیعت باقی بمانند که این امر تهدیدی جدی برای اکوسیستم های آبی و خشکی ایجاد می کند و بر وضعیت سلامت انسان نیز اثرات مخربی دارد. پلاستیک ها به دسته های مختلفی از جمله پلی اتیلن (PE)، پلی پروپیلن (PP)، پلی استایرن (PS)، پلی اتیلن ترفتالات (PET)، و پلی وینیل کلرید (PVC) تقسیم می شوند. تفاوت این پلیمرها در ساختار شیمیایی و ویژگی های فیزیکی آنهاست که میزان تجزیه پذیری و اثرات زیست محیطی شان را تعیین می کند. برخی پلیمرهای جدیدتر چون پلی هیدروکسی آلکانوآت (PHA) و پلی لاکتیک اسید (PLA)، که زیست تخریب پذیر هستند، به عنوان جایگزین های سبز معرفی شده اند. زیست پالیی شامل کاهش و تبدیل محصولات پلاستیکی به مواد ساده تر و نهایتا به دی اکسید کربن، آب، و بیوماس توسط فعالیت های میکروارگانیسم هاست. این فرایند شامل مراحل مختلفی نظیر هیدرولیز و اکسایش شدن پلیمرها و سپس تجزیه قطعات کوچک تر توسط باکتری ها و قارچ ها می باشد. تحقیقات گسترده ای در شناسایی و مهندسی باکتری ها و قارچ های موثر در زیست پالیی انجام شده است. گونه هایی از جنس باسیلوس، سودوموناس، و آکتینوباکتر به عنوان کلیدی ترین میکروارگانیسم های متابولیزه کننده پلاستیک شناسایی شده اند. این میکروب ها پلاستیک ها را به عنوان منبع کربن و انرژی استفاده می کنند و با استفاده از آنزیم هایی مانند پلی هیدرولازها و دی اکسیژنازها به تجزیه آنها می پردازند. زیست پالیی پلاستیک ها امیدهای زیادی برای کاهش آلودگی ها به همراه دارد، اما چالش هایی مانند مقاومت تجزیه، هزینه ها و مسائل حقوقی و اخلاقی نیز باید مورد توجه قرار گیرند. تدوین سیاست های جامع و افزایش آگاهی عمومی در خصوص تولید و مدیریت پسماندهای پلاستیکی، از جمله راهکارهایی است که می تواند به کاهش اثرات ناخوشایند آن منابع بر محیط زیست کمک کند.

تاثیر پلاستیکها بر محیط زیست و زیست پالایی آنها Keywords:

پلاستیک , اکوسیستم های آبی و خشکی , زیست پالیی , باسیلوس , سودوموناس , آکتینوباکتر , آنزیم ها