اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر آمیختگی شناختی و اجتناب شناختی در زنان با مشکلات زناشویی

مقدمه: تعارض زناشویی با پیامدهای منفی فردی و اجتماعی بسیاری همراه است و شناسایی مداخلات موثر در بهبود آن حائز اهمیت است. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر آمیختگی شناختی و اجتناب شناختی در زنان با مشکلات زناشویی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر نیمه­آزمایشی با طرح پیش­آزمون- پس­آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل زنان مراجعه­ کننده به مرکز روانشناسی مشاوره طلوع سلامت شهر تهران بود. از میان آنها، ۳۲ نفر که نمره کمتر از ۱۰۱ در مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر داشتند، انتخاب شده و در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. برنامه درمانی شناختی رفتاری بر روی گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل تحت هیچ برنامه درمانی قرار نگرفت. قبل از شروع جلسات درمانی و بعد از آن، هر دو گروه  به پرسشنامه آمیختگی شناختی و پرسشنامه اجتناب شناختی پاسخ دادند. داده­ها با استفاده از نرم افزار ۲۱-SPSS و از طریق آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. یافته­ ها: نتایج نشان داد که بعد از درمان شناختی رفتاری، نمرات آمیختگی شناختی و اجتناب شناختی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تغییر  معنادار داشته است. اندازه اثر گروه بر متغیر آمیختگی و اجتناب شناختی به ترتیب ۴۶% و ۵۹% بود. نتیجه­ گیری: طبق نتایج، در طراحی برنامه­های مرتبط با ارتقای سلامت خانواده و روابط زوجین می­توان از درمان شناختی رفتاری به عنوان مداخله­ ای موثر در بهبود آمیختگی شناختی و اجتناب شناختی استفاده نمود.

اثربخشی درمان شناختی-رفتاری بر آمیختگی شناختی و اجتناب شناختی در زنان با مشکلات زناشویی Keywords:

Cognitive-Behavioral , Women , Marital Satisfaction , Cognitive Fusion , Cognitive Avoidance , شناختی-رفتاری , زنان , مشکلات زناشویی , آمیختگی شناختی , اجتناب شناختی