بررسی اثر فاکتور رشد در استحکام تاندون همراه با تابش پلاسما در خرگوش

امروزه درمان تاندون آسیب دیده و بازیابی عملکرد آن در انسان و حیوانات از چالش های پزشکی است . هدف: بررسی درمان همزمان فاکتور دو رشد فیبروبلاست (bFGF) و پلاسمای سرد اتمسفریک (CAP) بر استحکام کششی تاندون با نقیصه تجربی آشیل خرگوش انجام شد. روش کار : در ۲۰ خرگوش تحت جراحی نقیصه تجربی تاندونی مشابه ایجاد شد بعد از بخیه پوست به چهار گروه تقسیم شدند ، در گروه اول یا کنترل آزمایش; ۰.۲(mL) آب مقطر در بالا و پایین محل آسیب تزریق شد. در گروه دوم یا درمان مستقل با ;bFGF محلول حاوی ۱۰(µg) از bFGF در بالا و پایین ضایعه تزریق شد. در گروه سوم درمان مستقل ;CAP تاندون آشیل طی ۲۱ روز، روزانه به مدت ۳۰ ثانیه در معرض CAP از روی سطح پوست قرار گرفت. گروه چهارم یا درمان ترکیبی CAP)+(bFGF ;بطور همزمان تحت درمان با CAP و bFGF قرارگرفتند. یافته ها : نتایج نشان داد گروه CAP+bFGF نسبت به گروه کنترل و گروه های درمان مستقل از لحاظ بافت شناسی پیشرفت ترمیمی قابل توجهی دارد (۰۵/۰ >P). آزمون کشش با تحمل نیروی (۰۴/۱۲۵N) نیوتن مقاومت بالاتری نسبت به سایر گروه های آزمایش نشان داد (۰۰۱/۰>P). نتیجه گیری: به نظر میرسد CAP و bFGF به تنهایی تاثیر مشابه و مثبتی بر روند ترمیم و استحکام تاندون دارند ولی استفاده همزمان آنها منجر به تقویت اثر آنها بر فرایند التیام و ساختار تاندون ترمیم شده و در نهایت باعث افزایش قابل توجه استقامت تاندون در برابر کشش میشود.

بررسی اثر فاکتور رشد در استحکام تاندون همراه با تابش پلاسما در خرگوش Keywords:

ترمیم تاندون , پلاسمای سرد اتمسفری , فاکتور دو رشد فیبروبلاست , بافت شناسی , کشش تاندون