تحلیل عملکرد جداگرهای لرزه ای نوین (LRB و FPS) با استفاده از مدل سازی هوشمند

جداگر لرزه ای یکی از فناوری های نوین برای کاهش آسیب های ناشی از زلزله به سازه ها است که با استفاده از جداکننده های لرزه ای، انتقال نیروهای لرزه ای به سازه را کاهش می دهد. در این مطالعه، عملکرد دو نوع جداکننده لرزه ای نوین، شامل یاتاقان لاستیکی سربی (LRB) و سیستم آونگ اصطکاکی (FPS)، با استفاده از مدل سازی عددی و تحلیل داده های شبیه سازی شده بررسی شده است. سیستم لرزه ای شامل یک سازه فولادی ۱۰ طبقه بود که تحت تحریک یک زلزله فرضی با شدت ۰.۳۵g، فرکانس ۱ تا ۳ هرتز و مدت زمان ۳۰ ثانیه قرار گرفت. جداکننده ها با مدل های دینامیکی غیرخطی شبیه سازی شده و پارامترهای عملکردی از جمله حداکثر جابجایی، حداکثر شتاب، انرژی جذب شده و درصد کاهش پاسخ های سازه ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که LRB در کاهش شتاب انتقالی به سازه عملکرد بهتری دارد، در حالی که FPS توانایی بیشتری در کاهش جابجایی و جذب انرژی نشان داد. این مطالعه نشان می دهد که انتخاب جداکننده مناسب باید با توجه به ویژگی های سازه و شدت زلزله صورت گیرد و مدل سازی هوشمند می تواند ابزاری کارآمد در طراحی و بهینه سازی جداکننده های لرزه ای باشد.

تحلیل عملکرد جداگرهای لرزه ای نوین (LRB و FPS) با استفاده از مدل سازی هوشمند Keywords:

جداگر لرزه ای , یاتاقان لاستیکی سربی (LRB) , سیستم آونگ اصطکاکی (FPS) , مدل سازی هوشمند , کاهش جابجایی , جذب انرژی