پرخاشگری دانش آموزان در کلاس درس یکی از چالش های اساسی معلمان و نظام آموزشی است که می تواند بر یادگیری، روابط اجتماعی و سلامت روانی دانش آموزان تاثیر منفی بگذارد. این پژوهش با هدف بررسی راهکارهای
کنترل رفتار پرخاشگرانه دانش آموزان، به بررسی عوامل موثر بر پرخاشگری، نقش معلمان، و شیوه های مدیریت آن در محیط آموزشی می پردازد. در این راستا، نظریه های روان شناسی تربیتی و روش های عملی
کنترل رفتار پرخاشگرانه مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که
پرخاشگری می تواند ناشی از عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی باشد. همچنین، بهره گیری از راهکارهایی مانند تقویت مثبت، برقراری ارتباط موثر، ایجاد محیطی امن و حمایتگر، استفاده از روش های تنبیه غیرمستقیم، و آموزش مهارت های حل مسئله می تواند به کاهش
پرخاشگری کمک کند. از سوی دیگر، معلمان می توانند با تقویت هوش هیجانی، آگاهی از سبک های
مدیریت کلاس و بهره گیری از تکنیک های ارتباطی، نقش موثری در کاهش رفتارهای پرخاشگرانه ایفا کنند. این پژوهش بر اهمیت مداخلات روان شناختی، آموزش
مهارت های اجتماعی و مشارکت والدین در کنترل
پرخاشگری تاکید دارد. در نهایت، پیشنهاد می شود که برنامه های آموزشی مبتنی بر هوش هیجانی و
مهارت های اجتماعی برای دانش آموزان طراحی و اجرا شود تا از بروز رفتارهای پرخاشگرانه در کلاس درس پیشگیری شود.