بررسی رابطه بین میزان دسترسی به تکنولوژی های آموزشی و بهبود کیفیت یادگیری در مدارس مناطق محروم و شهری

مدارس مناطق محروم به دلیل کمبود منابع مالی و زیرساخت های مناسب، مشکلات فراوانی در زمینه دسترسی به تکنولوژی های آموزشی دارند. این مشکل می تواند بر کیفیت یادگیری دانش آموزان در این مناطق تاثیر منفی بگذارد و موجب کاهش فرصت های آموزشی برابر شود. در مقابل، مدارس شهری به دلیل برخورداری از امکانات بیشتر، فرصت های بیشتری برای استفاده از تکنولوژی های آموزشی دارند که می تواند به طور مستقیم بر بهبود کیفیت یادگیری و ارتقای مهارت های علمی دانش آموزان تاثیر بگذارد. دسترسی به تکنولوژی های آموزشی در مدارس شهری به طور قابل توجهی بیشتر از مدارس مناطق محروم است. همچنین، این پژوهش نشان می دهد که استفاده از تکنولوژی های آموزشی می تواند موجب افزایش انگیزه و مشارکت دانش آموزان در فرایند یادگیری شود و در نتیجه بر ارتقای کیفیت یادگیری در این مدارس اثرگذار باشد. از سوی دیگر، در مدارس مناطق محروم، به دلیل عدم دسترسی مناسب به این تکنولوژی ها، کیفیت یادگیری با چالش های جدی روبه رو است و این نابرابری آموزشی به طور قابل توجهی بر نتایج تحصیلی دانش آموزان تاثیر منفی می گذارد. برای غلبه بر چالش ها و محدودیت های دسترسی به تکنولوژی در مناطق محروم، پیشنهاداتی شامل تامین تجهیزات دیجیتال، بهبود دسترسی به اینترنت پرسرعت، و تقویت مشارکت های اجتماعی و خانوادگی برای تامین منابع مورد نیاز در مدارس ارائه می شود. این تحقیق به طور کلی نشان می دهد که بهبود دسترسی به تکنولوژی های آموزشی در مناطق محروم می تواند به طور موثری به ارتقای کیفیت یادگیری کمک کند و فرصتی برابر برای دانش آموزان در مناطق مختلف فراهم آورد.

بررسی رابطه بین میزان دسترسی به تکنولوژی های آموزشی و بهبود کیفیت یادگیری در مدارس مناطق محروم و شهری Keywords:

تکنولوژی های آموزشی , یادگیری , مدارس , مناطق محروم , شهری