معماری سیال

دانشگاه معماری و هنر مکانی است که نمود هنر و صنعت بر پایه نظریات بنیادین معماری است. بهره گیری از سیستم فضایی ریزوماتیک در کلاس های معماری می تواند به مثابه محیطی برای خلق و آفرینش، امکانات و ظرفیت های فراوانی در رابطه با آموزش معماری فراهم آورد. از این رو، طراحی دانشگاه بر مبنای اصول بنیادین معماری نوین که معماری پارامتریک از آن نمونه است، به ارتقای ابعاد فیزیکی و روانی کاربران کمک کرده و در جهت ارتقای کیفیت فضا بر سیالیت، شفافیت و تداوم فضایی تاکید می نماید. پرسش های خرد در این مسئله به این شرح است که: معماری پارامتریک چه پارامترهایی در جهت خلق فضای ریزوماتیک خواهد داشت؟ و اینکه فضاهای هاپتیکی چه تاثیری بر روند آموزش معماری و هنر خواهند داشت؟ ساختار و سازماندهی فضای فیزیکی آموزش، امری جدا و متمایز از پروسه ی تولید دانش نیست و این دو در ارتباطی تنگاتنگ با یکدیگر، به گونه ای تعاملی عمل می نمایند. محیط آموزشی، مجموعه ای فضایی است که می تواند در رابطه با الگوهای آموزشی که در درونش اتفاق می افتند، تاثیر قابل مالحظه ای داشته باشد. فضای ریزوماتیک فضایی باز، نامحدود و سیال است و در عین حال پویا، که همواره فرم های نوینی را ثبت می کند. اهمیت تعدد و تکثر در نگره ریزومی، فضای کلاس و آتلیه را به فضای پرسپکتیوهای سیال و متغیری تبدیل می کند که در تضاد با فضای آموزشی تک پرسپکتیوی همگن سنتی قرار می گیرد. حجم طراحی شده، حاصل تعامل فریبنده بین معماری و طبیعت در توافق با اصول ریزوماتیک گیاه ریزوم و نیز اصول هندسه ورونویی است. رساله حاضر با توجه به موضوع با ۳ گونه از منابع و مطالب مواجه است: ۱- معماری سیال، ۲- ریزوماتیک، ۳- معماری پارامتریک. و نیز از نظر هدف، نظری-کاربردی، از نظر ماهیت و روش، توصیفی-تحلیلی است و شیوه جمع آوری داده ها نیز به صورت کتابخانه ای آرشیوی است.

معماری سیال Keywords:

معماری سیال , ریزوماتیک , سیالیت فضایی , آموزش معماری , معماری سینماتیک