با گذشت زمان و افزایش روز افزون جمعیت و روبه رو شدن با مشکالات مختلف شهرنشینی در زمینه هایی از جمله تغییرات زیست محیطی و آسیب جدی به گونه های مختلف گیاهی و حیوانات که همواره به دلیل استفاده بیش از حد از منابع تجدیدناپذیر در سطح جهانی رو به رو بوده ایم وقت آن رسیده است که به رشد منطقی و برنامه ریزی شده شهرها و شهرنشینی و عدم استفاده از منابع تجدیدناپذیر با نگاه متفاوت تری برای افزایش جمعیت آینده و حفظ این منابع تکرارنشدنی تمرکز کنیم؛ شاید بتوان گفت یکی از این روش ها اجرای رویکرد
توسعه پایدار شهری می باشد. در این زمینه، شاخص های
شهر سبز، معیاری جهت ارزیابی عملکرد محیط زیستی شهرها بر اساس برخی از فاکتورهای
توسعه پایدار است. هدف اصلی این مقاله، نگاه متفاوت بر کاهش و حذف منابع سوخت تجدیدناپذیر و معرفی یک ابزار سبز جهت شناسایی، ارزیابی و بهبود عملکرد شهرهای پایدار در آینده می باشد که سعی کردیم پس از مروری بر مفاهیم پایه، تاثیر
توسعه پایدار شهر را در غالب شهرهای سبز بررسی کنیم تا با استفاده از توان بالقوه، چارچوب مناسب نظری در غالب شهرهای سبز ارائه گردد که از این رو مقاله به روش توصیفی-تحلیلی می باشد.