بررسی تجربی تاثیر خشک کردن الکترود و عملیات پس گرم بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال جوش فولاد P۹۱

یکی از پرکاربردترین فولادهای به کاررفته در بویلرهای نیروگاهی سراسر دنیا، فولاد P۹۱ است و استفاده گسترده تر از این فولاد در برنامه ریزی آینده نیروگاه های ایران قرار دارد. فرآیند پیش گرم، کنترل دمایی بین پاس های جوشکاری و عملیات حرارتی پس از جوشکاری، به منظور به دست آوردن چقرمگی و مقاومت به خزش مطلوب، مورد نیاز است. کنترل دماهای پیش گرم و از آن مهم تر پس گرم برای جلوگیری از باقی ماندن هیدروژن و مشکل ترک بسیار ضروری است. در این مقاله تاثیر عملیات حرارتی PWHT و خشک کردن الکترود بر ریزساختار و خواص مکانیکی فولاد گرید ۹۱ تحت جوشکاری قوسی با الکترود دستی چند پاسه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور بررسی خصوصیات جوش، پس از اعمال سه سیکل مختلف جوشکاری، مطالعات ریزساختاری به وسیله میکروسکوپ نوری و الکترونی FESEM و همچنین آزمون کشش در دمای اتاق، انجام شد. نتایج نشان داد استفاده از الکترود مرطوب و عدم استفاده از پس گرم بلافاصله پس از جوشکاری، استحکام نهایی و تنش تسلیم را به میزان قابل توجهی کاهش داده است. از سوی دیگر، انجام عملیات پس گرم سبب افزایش تعداد رسوبات در فلز جوش و HAZ شده و اندازه دانه های آستنیت اولیه در فلز جوش و HAZ، همگن تر می شود.

بررسی تجربی تاثیر خشک کردن الکترود و عملیات پس گرم بر ریزساختار و خواص مکانیکی اتصال جوش فولاد P۹۱ Keywords:

P۹۱ Steel , SMAW , Tensile Strength , Microstructure , فولاد P۹۱ , جوشکاری قوسی با الکترود دستی , استحکام کششی , ریزساختار