تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی غیرکلامی بر بهبود روابط بین دانش آموزان ابتدایی

این مطالعه با هدف تحلیل تاثیر آموزش هدفمند مهارت های ارتباطی غیرکلامی بر بهبود روابط بین دانش آموزان ابتدایی انجام شد. در یک طرح نیمه تجربی با گروه کنترل و آزمایش، ۶۰ دانش آموز پایه سوم ابتدایی از مدارس تهران به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه مهارت های اجتماعی (SSRS) با پایایی ۰٫۸۷ (Gresham & Elliott, ۱۹۹۰) و چکلیست مشاهده رفتارهای غیرکلامی مبتنی بر الگوی اکمن و فرایزن (۱۹۶۹) بود. گروه آزمایش به مدت ۸ جلسه تحت آموزش مهارت هایی نظیر تفسیر حالات چهره، زبان بدن، و تنظیم تن صدا قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل برنامه عادی آموزشی را دنبال می کرد. نتایج تحلیل کوواریانس (ANCOVA) نشان داد که میانگین نمرات مهارت های اجتماعی در گروه آزمایش از ۱۵٫۳ به ۲۳٫۶ افزایش یافت (۰٫۰۱ > p) و تعارضات بین فردی ۴۰٪ کاهش پیدا کرد. همچنین، مشارکت در فعالیت های گروهی ۳۵٪ رشد داشت، که نشانگر تقویت همدلی و همکاری است. این یافته ها با پژوهش های جونز و همکاران (۲۰۲۰) درباره نقش ارتباط غیرکلامی در کاهش پرخاشگری همسو است. نتایج، ضرورت بازنگری در برنامه های آموزشی برای گنجاندن آموزش عملی مهارت های غیرکلامی (مانند بازی های نقش آفرینی) را برجسته می سازد، چرا که این مهارت ها نه تنها کیفیت روابط دانش آموزان را بهبود می بخشد، بلکه پایه ای برای رشد هوش هیجانی و انطباق پذیری اجتماعی در آینده است (Goleman, ۱۹۹۵).

تاثیر آموزش مهارت های ارتباطی غیرکلامی بر بهبود روابط بین دانش آموزان ابتدایی Keywords:

ارتباط غیرکلامی , مهارت های اجتماعی , روابط بین فردی , آموزش مهارت های ارتباطی.