اثر یک دوره تمرینات مقاومتی بر تعادل سالمندان

رعایت اصول بهداشتی و ایمنی، کاهش موالید و افزایش امید به زندگی سبب افزایش جمعیت سالمندان شده است. بی تعادلی یکی از عوامل اصلی افتادن در بین سالمندان است که عواقب جسمانی و روانی زیادی را به بار می آورد. لذا هدف پژوهش حاضر تاثیر یک دوره تمرینات مقاومتی، ایروبیک و ترکیبی همزمان بر روی تعادل مردان سالمند بود. روش: در این پژوهش نیمه تجربی از بین ۱۸۳ نفر (۳۶n=) سالمند سالم بدون سابقه ورزشی منظم واجد شرایط (سن ۶۰ تا ۷۰ سال، قد۰.۸۲±۱.۶ متر، وزن ۸.۹±۶۸.۴ کیلوگرم) بصورت در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها براساس آزمون مقدماتی پایداری به سه گروه مقاومتی (۱۲n=)، ، ترکیبی (۱۲n=)، و کنترل (۱۲n=) همسان سازی شدند و به مدت ۱۲ هفته تحت تمرین قرار گرفتند و گروه کنترل بدون هیچ برنامه خاصی باقی ماند. برای ارزیابی تعادل از دستگاه تعادل سنج استفاده گردید. محاسبات آماری با ا ستفاده از آزمون آماری t زوجی، تحلیل کواریانس ANOVA و جهت مقایسه های دو به دو از آزمون شفه در سطح سطح آلفای ۰۵/۰ استفاده گردید (۰.۰۵p<). یافته ها: یافته های این پژوهش حاکی از معنی دار بودن نتایج پس آزمون دو گروه تجربی مقاومتی و ترکیبی نسبت به نتیجه ی پس آزمون گروه کنترل بود (۰.۰۵p<)، همچنین تفاوت معنی داری بین این سه گروه مشاهده نگردید (۰.۰۵p>). نتیجه گیری: بر اساس یافته های این پژوهش ، تمرینات در دو گروه سبب افزایش تعادل پویا به میزان معناداری نسبت به گروه تجربی شد و همچنین تفاوت معنی داری در بهبود تعادل پویا بین دو گروه مشاهده نگردید. لذا روش تمرینی خاصی برای بهبود تعادل سالمندان مشخص نگردید.