در دنیای امروز سرعت ، شدت و گستردگی تغییر و تحولات بوجود آمده در حوزه های مختلف سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی ، فرصتها و چالشها و تهدیدها یی را بصورت متنوع و گسترده ای بوجود می آورد که گریزی از آنها نیست و می توانند به نوعی تاثیرات مثبت یا منفی خود را در ابعاد مختلف در زندگی بشر به جا بگذارند .اما نکته قابل تامل در این رابطه آن است که آیا ما باید همیشه
فرصت را
فرصت و تهدید را تهدید تلقی کنیم ؟ آیا نوع دیدگاه ما به آنچه اتفاق می افتد ویا خواهد افتاد و نوع عکس العمل ما به اتفاقات ، نمی تواند بر آنها هیچ تاثیری داشته باشد؟ از این دیدگاه به نظر می رسد نه
فرصت به ذات خود
فرصت است و نه تهدید اینگونه. بلکه نوع نگاه و شناخت ما به آنچه اتفاق می افتد، آگاهیمان نسبت به توانمندیها و ضعفهایمان ، چگونگی سرعت واکنش به رویدادها و نوع مدیریت مان در برخورد با تهدیدها و فرصتها می تواند تعریف کننده ماهیت و آثار مثبت یا منفی رویدادها باشد. چراکه با عکس العمل مناسب ومدیریت به موقع ، منطقی ، علمی و درست می توان یک تهدید را به
فرصت و
فرصت را به تهدید تبدیل کرد .پس اگر از فرصتها خوب استفاده نکنیم ما را به
چالش خواهند کشید و به تهدید تبدیل خواهند شد و اگر تهدیدها را به
چالش بکشیم به
فرصت تبدیل می شوند . آموزش و پرورش نیز از این اندیشه و نگرش مستثنی نیست و مملو از فرصتها ، چالشها و تهدیدها ست و می توان با این دیدگاه از فرصتها خوب استفاده کرد و فرصتهای زیادی برای رشد و پیشرفت بوجود آورد .