بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در دوران پسا-pandemic

خودتنظیمی یادگیری یکی از مهارت های مهم و حیاتی در فرایند یادگیری است که به دانش آموزان این امکان را می دهد تا به طور موثرتر و مستقل تر به یادگیری خود بپردازند. با توجه به تغییرات گسترده در شیوه های آموزشی ناشی از پاندمی COVID-۱۹ و پس از آن، این مطالعه در پی تحلیل تاثیر این تغییرات بر خودتنظیمی یادگیری و رابطه آن با عملکرد تحصیلی دانش آموزان است. از آنجا که پاندمی آموزش ها را از محیط های حضوری به آنلاین منتقل کرده و چالش های جدیدی در فرآیند یادگیری ایجاد کرده است، توانمندی در خودتنظیمی یادگیری به یکی از مولفه های ضروری برای مقابله با این چالش ها و حفظ یا ارتقای عملکرد تحصیلی تبدیل شده است. خودتنظیمی یادگیری در این دوران تاثیر مثبتی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان دارد و به آن ها کمک می کند تا به طور مستقل و هدفمند به فرآیند یادگیری بپردازند. علاوه بر این، چالش ها و موانع جدیدی که دانش آموزان در تطبیق با شیوه های جدید آموزشی و اجتماعی تجربه کرده اند، از جمله عدم تعامل حضوری و فقدان انگیزش در محیط های آنلاین، باعث شده است که تقویت مهارت های خودتنظیمی از اهمیت ویژه ای برخوردار شود. معلمان با ایجاد محیط های یادگیری تعاملی و ارائه راهکارهای مناسب برای تقویت این مهارت ها می توانند تاثیر زیادی بر بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته باشند. علاوه بر این، فناوری های نوین، به ویژه در دوران پسا-pandemic، امکانات زیادی برای تقویت خودتنظیمی یادگیری فراهم آورده اند، به طوری که دانش آموزان می توانند با استفاده از این ابزارها به طور موثرتر به یادگیری خود مدیریت کنند.

بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری و عملکرد تحصیلی دانش آموزان در دوران پسا-pandemic Keywords:

خودتنظیمی , یادگیری , عملکرد تحصیلی , دانش آموزان , پسا-pandemic