ارتباط بین بهزیستی روانی داوران تنیس با تهدید ادراک شده کووید ۱۹، اضطراب آینده و تاب آوری

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین بهزیستی روانی داوران تنیس با تهدید ادراک شده کووید ۱۹، اضطراب آینده و تاب آوری بود. مواد و روش ها: تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی بود که جمع آوری اطلاعات آن به صورت میدانی انجام شد. بدین منظور ۴۳ نفر از داوران تنیس با میانگین سنی ۲۸/۷±۲۰/۳۰ سال به صورت نمونه در دسترس انتخاب شدند. جهت سنجش متغیرهای بهزیستی روانی، تهدید ادراک شده کووید ۱۹، اضطراب آینده و تاب آوری به ترتیب از مقیاس بهزیستی روانی وارویک- ادینبورگ (WEMWBS) ، پرسشنامه تهدید درک شده کرونا ویروس کانوی، وودارد و زوبرود، مقیاس اضطراب آینده زالسکی (FAS) و پرسش نامه تاب آوری کانر و دیویدسون (CD-RIS) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی پیرسون، همبستگی اسپیرمن، آزمون تی مستقل و مدل رگرسیون چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج ارتباط معکوس و معناداری بین امتیازات بهزیستی روانی و اضطراب آینده، ارتباط مستقیم و معناداری بین امتیازات بهزیستی روانی و تاب آوری و اثر معنادار تاب آوری بر پیش بینی بهزیستی روانی داوران تنیس را نشان داد. نتیجه گیری: به نظر می رسد داورانی که از تاب آوری بالاتری برخوردار باشند، بهزیستی روانی بالاتر و احتمالا سطح اضطراب کمتری را تجربه می کنند.

Keywords:

اضطراب آینده , بهزیستی روانی , تاب آوری , تهدید ادراک شده کووید۱۹ , داوران تنیس