بررسی و شناخت مولفه های مجتمع گردشگری بین راهی با تمرکز بر بوم گرایی (مطالعه موردی: مسیر مشهد- شمال در شهر بجنورد)

این پژوهش به بررسی مجتمع های گردشگری بین راهی با تمرکز بر بوم گرایی پرداخته و مطالعه موردی آن مسیر بجنورد-مشهد است. هدف اصلی تحقیق، شناسایی معیارهای مجتمع های گردشگری با در نظر گرفتن پایداری محیطی، حفظ فرهنگ بومی، و توسعه اقتصادی منطقه است. این پژوهش بر نقش بوم گردی در بهبود تجربه گردشگران، تقویت هویت محلی، و افزایش اشتغال تاکید دارد. عواملی همچون احیای معماری بومی، استفاده از مصالح محلی، و هماهنگی طراحی با شرایط اقلیمی بررسی شده است. همچنین، توجه به زیرساخت های رفاهی، تعاملات اجتماعی، و ارائه خدمات متناسب با نیاز گردشگران، از دیگر مباحث مهم این مطالعه است. نتایج نشان می دهد که مجتمع های گردشگری بین راهی در صورت طراحی و توسعه متناسب با بستر طبیعی و فرهنگی منطقه، علاوه بر جذب گردشگران، می توانند موجب رونق اقتصادی و بهبود کیفیت زندگی جوامع محلی شوند. به کارگیری استراتژی های پایدار در ساخت این مجتمع ها، مانند بهره گیری از انرژی های تجدیدپذیر، مدیریت منابع آب، و کاهش اثرات زیست محیطی، از اهمیت ویژه ای برخوردار است.در نهایت، چنین پروژه هایی با ایجاد تعادل میان گردشگری، حفاظت از محیط زیست، و توسعه پایدار، می توانند تاثیرات مثبتی در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به همراه داشته باشند.

بررسی و شناخت مولفه های مجتمع گردشگری بین راهی با تمرکز بر بوم گرایی (مطالعه موردی: مسیر مشهد- شمال در شهر بجنورد) Keywords:

مجتمع گردشگری , بوم گرایی , بجنورد.