در دهه های اخیر، پیشرفت های چشمگیر در حوزه
هوش مصنوعی (AI) باعث تحول اساسی در نظام های آموزشی شده است.
آموزش فردمحور به عنوان یکی از نوآوری های مهم در حوزه آموزش، با بهره گیری از فناوری های هوشمند، به دنبال پاسخگویی به نیازهای آموزشی متنوع دانش آموزان است. در این نوع آموزش،
هوش مصنوعی نقش کلیدی در فردی سازی فرآیند یادگیری، بهبود
عملکرد تحصیلی و افزایش انگیزه و مشارکت فعال دانش آموزان ایفا می کند. سیستم های هوشمند قادرند با تحلیل داده های رفتاری، شناختی و عملکردی دانش آموزان، محتوای آموزشی را بر اساس سبک های یادگیری، سطح آمادگی و نیازهای فردی آنان تنظیم کنند. این امر باعث می شود که یادگیری به شکلی کارآمدتر، هدفمندتر و موثرتر انجام شود. از سوی دیگر،
هوش مصنوعی با استفاده از الگوریتم های یادگیری ماشینی، به شناسایی نقاط ضعف و قوت دانش آموزان پرداخته و با ارائه بازخوردهای دقیق و به موقع، فرآیند یادگیری را بهبود می بخشد. اهمیت این موضوع زمانی بیشتر آشکار می شود که بدانیم روش های سنتی تدریس، به دلیل ماهیت کلی نگر خود، نمی توانند به نیازهای یادگیری فردی دانش آموزان به طور کامل پاسخ دهند.
هوش مصنوعی با تحلیل داده های کلان و مدل سازی الگوهای یادگیری، امکان ارائه محتوا و فعالیت های آموزشی متناسب با سطح درک و پیشرفت هر دانش آموز را فراهم می سازد. این امر نه تنها منجر به افزایش بهره وری آموزشی و کاهش نابرابری های یادگیری می شود، بلکه باعث تقویت مهارت های شناختی و فراشناختی دانش آموزان نیز خواهد شد. با توجه به اینکه فردی سازی آموزش از طریق هوش مصنوعی، به بهبود انگیزه، خودکارآمدی و
عملکرد تحصیلی دانش آموزان منجر می شود، توسعه زیرساخت های فناوری، آموزش معلمان و طراحی سیستم های یادگیری هوشمند از ضرورت های اساسی در مسیر ارتقای کیفیت آموزش است. تجهیز معلمان به مهارت های لازم برای بهره گیری از سیستم های هوشمند در تدریس، عاملی تعیین کننده در موفقیت این رویکرد خواهد بود. بنابراین، سرمایه گذاری در زمینه توسعه ابزارهای آموزشی هوشمند و توانمندسازی معلمان، گامی موثر در جهت بهبود
عملکرد تحصیلی و ارتقای کیفیت یادگیری فردی در کلاس درس محسوب می شود.