کشاورزی ارگانیک به عنوان یک روش پایدار در تولید محصوالت کشاورزی، توجه بسیاری از محققان و سیاستگذاران را به خود جلب کرده است. این روش نه تنها به حفظ سلامت خاک کمک می کند، بلکه نقش مهمی در
کاهش آلودگی محیط زیست ایفا می کند. کشاورزی زیستی، که با نام های کشاورزی ارگانیک، طبیعی یا آلی نیز شناخته می شود، نوعی سیستم کشاورزی است که در آن از کودهای شیمیایی، سموم، هورمون ها و دستکاری های ژنتیکی استفاده نمی شود. در این روش، تمام مراحل تقویت زمین، کاشت و برداشت با استفاده از نهاده های طبیعی انجام می گیرد و مصرف نهاده های غیرطبیعی که به محیط زیست، کشاورزان یا مصرف کنندگان آسیب می رساند، به حداقل می رسد. استفاده گسترده از سموم و کودهای شیمیایی، بهره برداری بی رویه از منابع طبیعی و مصرف انرژی فسیلی در بخش کشاورزی، اگرچه در کوتاه مدت باعث افزایش کمی تولیدات شده اند، اما در بلندمدت مشکلات جدی ای را برای سلامت انسان و
محیط زیست ایجاد کرده اند. این مشکلات شامل آلودگی مداوم محصولات کشاورزی و فرآورده های غذایی به باقیمانده سموم گیاهی، علف کش ها، آنتی بیوتیک ها و هورمون های گیاهی و دامی است. همچنین، نفوذ این مواد شیمیایی به آب های سطحی و زیرزمینی، باعث آلودگی منابع آبی و مسمومیت دام و انسان شده است. لذا برآن شدیم تا به بررسی نقش
کشاورزی ارگانیک بر حفظ
محیط زیست بپردازیم.