استفاده از پساب در آبیاری، با کاهش فشار بر منابع آب شیرین، به محیط زیست آبی کمک شایانی می کند. با این حال، امکان استفاده نادرست از آن روش ممکن است به سلامت انسان و محیط زیست آسیب های جدی وارد کند. پساب بازیافت شده حاوی مواد مغذی فراوانی است که به عنوان کود برای
محصولات کشاورزی عمل کرده و فعالیت متابولیکی میکروارگانیسم ها را تسهیل می کند. از جمله مزایای اصلی آبیاری با پساب می توان به افزایش تولید کشاورزی، بازیافت مواد مغذی، کاهش فشار بر آب شیرین، حمایت اقتصادی و تامین معاش کشاورزان اشاره کرد. با این حال، مدیریت نادرست پساب و روش های آبیاری نامناسب، اثرات مخربی را نیز به همراه دارد. از جمله این اثرات می توان به ططارات جاده ای برای سلامت کشاورزان، آلودگی زمین های کشاورزی و محصولات به فلزات سنگین، ترکیبات شیمیایی، نمک ها و عوامل بیماری زای میکروبی اشاره کرد. علاوه بر این، آبیاری طولانی مدت با پساب می تواند به دلیل نشت پساب حاوی نمک و فلزات سنگین،
کیفیت آب های زیرزمینی را به شدت کاهش داده و آن را برای مصرف انسان نامناسب کند. آبیاری با پساب همچنین می تواند طواص فیزیکوشیمیایی و میکروبی طاک را تغییر داده و در نتیجه بر حاصلخیزی زمین و تولید محصولات، تاثیر بگذارد. هنگام استفاده از پساب تصفیه شده یا نیمه تصفیه شده برای آبیاری، عوامل متعددی از جمله تنوع و نوع آلاینده ها، مواد مغذی موجود، میکروارگانیسم های بیماری زا و شوری طاک باید در نظر گرفته شوند. در این مقاله، ما بر اساس مطالعات موردی موجود در سطح جهان، به ارزیابی تاثیر آبیاری با پساب بر انسان و محیط زیست پرداخته ایم. همچنین، کاربرد فعلی پساب برای آبیاری
محصولات کشاورزی مانند غلات، سبزیجات، محصولات علوفه ای و جنگل کاری را بررسی کرده و روش های مناسب مدیریت استفاده مجدد از پساب برای آبیاری را مورد بحث قرار داده ایم.