کشت بافت، به عنوان یک تکنیک پیشرفته در مهندسی ژنتیک، فرآیندی است که در آن یک سلول یا بافت از اندام های گیاهی جدا شده و در شرایط خاص و کنترل شده قرار می گیرد. این روش به محققان این امکان را می دهد که بافت های گیاهی را تحت شرایط بهینه ای رشد دهند و از آن ها برای تولید گیاهان کامل استفاده کنند. در این فرآیند، بافت ها در محیط کشت مناسب با ترکیبات مغذی قرار می گیرند تا بتوانند به صورت مستقل رشد کرده و به نسل های جدید گیاهی تبدیل شوند. یکی از کاربردهای کلیدی کشت بافت، تکثیر گونه های در حال انقراض و مقاوم به بیماری ها است. با استفاده از این تکنیک، می توان نمونه های سالم و عاری از بیماری را از گونه های نادر استخراج و به تولید نسل های جدیدی پرداخت که دارای ویژگی های مطلوبی از جمله مقاومت به شرایط محیطی نامساعد و بیماری ها هستند. این امر به حفظ
تنوع زیستی و جلوگیری از انقراض گونه ها کمک می کند عالوه بر این،
کشت بافت می تواند به توسعه پایدار کشاورزی و تامین نیازهای غذایی جامعه کمک کند. با تولید گیاهانی که به شرایط خاصی از قبیل کم آبی یا آلودگی مقاوم هستند، کشاورزان می توانند بهره وری خود را افزایش دهند و به تامین امنیت غذایی در سطح جهانی کمک کنند. به طور کلی،
کشت بافت به عنوان یک ابزار علمی موثر، افق های جدیدی را در زمینه تحقیقات گیاهی و کشاورزی پیش روی ما قرار می دهد.