جهت برآورد حداکثر سیلاب محتمل سعی می شود داده هایی که به صورت مشاهداتی سالیانه اندازه گیری و ثبت شده اند، با توابع توزیع تئوری برازش داده شده و بهترین تابعی که با داده های مشاهداتی مطابقت داشته باشد به عنوان تابع توزیع احتمال برگزیده شود تا به وسیله ی آن به ازای هر احتمال مورد نظر، مقدار حداکثر سیلاب محتمل، دبی با دوره بازگشت های مختلف و نهایتا هیدروگراف های مصنوعی سیلاب در نقاط فاقد آمار بدست آید. هدف از این پژوهش تعیین توزیع های احتمالاتی حاکم و تعیین دبی های حداکثر با دوره بازگشت های مختلف در رودخانه قره آغاج می باشد. بدین منظور آزمونهای مربع کای ۲X، آزمون کلموگروف و اسمیرنوف و آزمون اندرسون-دارلینگ صورت پذیرفت. نهایتا آزمون نیکویی برازش بر روی دبی های لحظه ای، توسط نرم افزارهای EasyFit و Smada مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت. با توجه به نتایج حاصل از آزمون نیکویی برازش حداقل مربعات باقیمانده، در هر ایستگاه با توزیع های نرمال، لوگ نرمال دو پارامتری، لوگ نرمال سه پارامتری، توزیع پیرسون نوع سه، لوگ پیرسون سه پارامتری و توزیع گامبل مورد کنکاش قرار گرفت. پس از انتخاب بهترین توزیع در هر ایستگاه، حداکثر دبی سیلاب با دوره بازگشت های مختلف، پیش بینی شده و هیدروگراف های سیلاب برای دوره بازگشت های مختلف ترسیم شد. پس از تعیین هیدروگراف های سیلاب با دوره بازگشت مختلف از عملیات روندیابی و پهنه بندی سیلاب توسط مدل عددی MIKE۱۱HD به پیش بینی حداکثر دبی و پهنه سیل گیر رودخانه در نقاط فاقد آمار (در طول مسیر رودخانه که فاقد ایستگاه هیدرومتری هستند) اهتمام ورزیده شد و حجم و تغییرات هیدروگراف سیل برای نقاط فاقد ایستگاه هیدرومتری تعیین شد. همچنین تاثیر تغییر دوره آماری داده ها نیز بررسی شد. این مطالعات در طراحی سازه های آبی و هیدرولیکی نظیر سدسازی، ساخت سرریز، کانال های انحراف و ... و کنترل سیل نقش به سزایی دارند، به گونه ای که در صورت افزایش مقدار دبی، سبب ایجاد ضریب اطمینان بیشتر در طراحی و در صورت کاهش، موجب صرفه جویی های اقتصادی می شود اما خطر ریسک سیلاب را باال می برد.