نارسایی در روند برنامهریزی شهری و آثار و عوارض زیان بار گسترده آن بهویژه در بخش حمل و نقل شهری و لزوم توجه به آن

شهرها با توجه به امکاناتی که در اختیار دارند همواره تالش برای افزایش دانش فنی و فراهم کردن تسهیالتی برای دستیابی به شبکه هایی با ظرفیت کافی و باکیفیت می کنند. از اهداف برنامه ریزی حمل و نقل، بهبود امکانات فعلی و یا ارائه طرحی مناسب برای آینده است که عوامل مختلفی در این زمینه تاثیر دارند. شناسایی سیاست هایی که به یک سیستم حمل و نقل پایدار منجر شود یک چالش عمده برای سیاست گذاران است، چرا که این بخش، آکنده از عدم قطعیت ها است. سیستم حمل و نقل متشکل است از فعالیت های بین مکانی و مجراهای انطباق یافته که بین فضاهای انطباق یافته یک شهر، منطقه، کشور و یا کشورها برقرار می باشد. فضاهای انطباق یافته به عنوان محل فعالیت های انسانی از همدیگر فاصله دارند و این مسئله ضرورت مجراها را به عنوان محمل حرکت و ارتباط بین آن ها را ایجاد نموده و در نتیجه سیستم های حمل و نقل با هدف ارتباط و حرکت بین فعالیت های مختلف انسانی با و بدون وسیله حمل، شکل می گیرند. شهرداری ها مسئول ایجاد و نگهداری تاسیسات ترافیک شهری اند. در شبکه راه های شهری برای دسترسی کوتاه، پیاده روها و برای دسترسی بلند، سواره روها هستند. گره گاهها و پایانه ها، ایستگاه ها و پارکینگ های ترافیک سواره، بخش مهمی از تاسیسات ترافیکی به شمار می روند. اقتصاد ایجاد تاسیسات ترافیکی و نگهداری آنها و همچنین امور ساختمانی مربوط به آنها معرف و شاخص میزان رشد اقتصادی است. مدیریت سیستم های حمل و نقل فرایندی برای برنامه ریزی و اجرای سیستم یکپارچه حمل و نقل شهری است که هدف اصلی آن حفاظت از منابع مالی و انرژی و همچنین حفظ کیفیت منابع زیست محیطی و بهبود سطح زندگی مردم می باشد. بر طبق قوانین دولت مرکزی، خودروهای شخصی، وسایل حمل و نقل عمومی، تاکسی ها، عابران پیاده و دوچرخه ها همگی باید به عنوان اجزای منفرد سیستم حمل و نقل تقلی شوند.

نارسایی در روند برنامهریزی شهری و آثار و عوارض زیان بار گسترده آن بهویژه در بخش حمل و نقل شهری و لزوم توجه به آن Keywords:

برنامه ریزی , نارسایی در روند برنامهریزی شهری , حمل و نقل پایدار , عوارض زیان بار گسترده , شهرداری شیراز