پذیرش و بکارگیری فناوریهای نوظهور در نهادهای تامین مالی (مطالعه موردی صندوقهای پژوهش و فناوری) abstract
ظهور
فناوریهای نوظهور مانند هوش مصنوعی، بلاک چین، کالنداده و اینترنت اشیا، فرصت های جدیدی را برای نوآوری در خدمات مالی و تحول نهادهای تامین مالی فراهم می کند. هدف از این مطالعه، بررسی تاثیر عوامل تکنولوژیکی، سازمانی و محیطی بر پذیرش، اجرا و استفاده از
فناوریهای نوظهور در نهادهای تامین مالی در ایران است. در این پژوهش، جنبه های مربوط به انتشار نوآوری، چارچوب فناوری،
سازمان و محیط و
مدل پذیرش فناوری و تاثیر آن ها بر پذیرش، اجرا و استفاده از
فناوریهای نوظهور در صندوق های پژوهش و فناوری مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت ده عامل انتخاب شدند که مزیت نسبی، سازگاری، پیچیدگی، پیچیدگی فناوری اطلاعات و پشتیبانی مدیریت، فشار تقلیدی، فشار هنجاری، نگرانی های نظارتی و سودمندی ادراک شده و سهولت استفاده ادراک شده بودند. پرسشنامه مورد استفاده برای این تحقیق شامل ۳۸ سوال با مقیاس لیکرتپنج درجه ای بود و شرکت کنندگان در این پژوهش، مدیران، مشاوران و کارشناسان صندوق های پژوهش و فناوری بودند. با بررسی اینکه آیا همبستگی آماری معناداری بین هر یک از متغیرهای مستقل و متغیر وابسته وجود دارد، آزمون فرضیه ها انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که دو متغیر مستقل پشتیبانی مدیریت و سودمندی ادراک شده در مقایسه با ۸ متغیر مستقل دیگر (فشار تقلیدی، پیچیدگی فناوری اطلاعات، پیچیدگی، پشتیبانی مدیریت، سازگاری، فشار هنجاری، نگرانی های نظارتی و سهولت استفاده ادراک شده) میانگین بزرگتری بدست آوردند. با استفاده از همبستگی پیرسون مشخص شد مزیت نسبی، فشار هنجاری و فشار تقلیدی همبستگی آماری قابل توجهی را با متغیر وابسته پذیرش، اجرا و استفاده از
فناوریهای نوظهور داشته و از نظر آماری معنادار هستند، بنابراین ارائه تاییدیه های الزم و همچنین منابع مالی و غیرمالی برای پذیرش
فناوریهای نوظهور بسیار مهم است و بسیاری از مشتریان و تامین کنندگان از
فناوریهای نوظهور استفاده می کنند، بنابراین نهادهای تامین مالی موظف به بکارگیری
فناوریهای نوظهور هستند. همچنین پذیرش
فناوریهای نوظهور به سازمان ها کمک می کند تا سودآوری، بهره وری و خدمات مشتری را بهبود بخشند و نهادهای تامین مالی در ایران به دلیل فشار رقبا، نیاز به استفاده از
فناوریهای نوظهور برای ارائه محصولات و خدمات دارند.