مهمترین قسم از روابط مالی نکاح را مهریه تشکیل می دهد. با انعقاد عقد نکاح زوجه مالک تمام مهریه می شود و می تواند مهریه خود را از زوج مطالبه کند. البته باید به گونه ای باشد که زوج قادر به پرداخت آن باشد و همچنین قابل ملکیت باشد. در
حقوق ایران قوانین حاکم بر
وصول مهریه و همچنین تعیین آن بیشتر با اهداف جلوگیری از مجازات حبس زوج و جلوگیری از تعیین مهریه های سنگین و تحکیم بنیان خانواده تدوین و تصویب شده است، اما به جای تحقق این اهداف صرفا بر پیچیدگی
وصول مهریه توسط زوجه منجر شده و سبب شده در مواردی حقوق زوجه تضییع شود و زوج از پرداخت مهریه به زن امتناع ورزد مانند موردی که زوج به قصد عدم پرداخت مهریه به زوجه، معامله به قصد فرار از دین انجام دهد. اما گاهی نیز موانع
وصول مهریه به قصد قبلی نبوده و زوج از پرداخت مهریه به زوجه عاجز می باشد مانند اعسار زوج از پرداخت مهریه. بنابراین به طور کلی برخی موانع حقوقی در وصول و پرداخت مهریه زوجه توسط زوج وجود دارد که در این پژوهش با بررسی آنها پرداخته شده است.