عدم تمایل به نظم پذیری در مدارس پیامدهای منفی گوناگون و فراوانی برای دانش آموزان در حیطه های آموزشی، اجتماعی و خانوادگی در بردارد. عالقه نداشتن به نظم پذیری حتی در دانش آموزانی که دچار مشکالت حاد و نابهنجار نیستند زمینه قانونگریزی، خودکم بینی و تخلفات بیشتری را در آنان فراهم می آورد. معلمان، در مقام اشخاصی که باید از آگاهی و توانمندی در شناسایی و ایجاد رابطه سازنده با دانش آموزان برخوردار باشند، یکی از مهمترین عوامل در شکل گیری شخصیت رو به رشد دانش آموزان به شمار می آیند. یکی از مباحث بسیار جالب روان شناسی و علوم تربیتی، مسئله شخصیت و رشد و پرورش در افراد بشر است. زیرا شخصیت، جال و زینت های خاص به فرد می بخشد و سبب سازگاری او در اجتماع و دادوستدهای او با دیگران می گردد. یکی از عوامل مهم و اثرگذار بر شکل گیری شخصیت اخلاقی انسان، شرایط مختلف محیطی اعم از زمان، مکان و یا محیط انسانی و اجتماعی است. در بسیاری از موارد، تغییر محیط و فراهم ساختن محیط تربیتی مساعد و مناسب، می تواند رفتار و افکار و خصلت های متربی راه تغییر دهد و ویژگی های جدید را در وی جایگزین سازد. پژوهش حاضر از نوع رویکرد، کیفی می باشد. روش پژوهش تحقیق حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و نحوه گرداوری اطلاعات نیز با استناد به (کتب، مقالات، پایان نامه ها و سایت های اینترنتی مرتبط می باشد.)