اثربخشی آموزش مثبت اندیشی بر خوشبینی و اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوم abstract
از وظایف اساسی آموزش و پرورش در هر کشوری انتقال میراث فرهنگی جامع پرورش استعدادهای دانش آموزان و آماده کردن آنان برای شرکت فعال در جامعه است براین اساس تعلیم و تربیت افراد به منظور تصدی امور مختلف ضروری مینماید و مسئله موفقیت یا عدم موفقیت در امر تحصیل از مهمترین دغدغههای نظام آموزشی در تمام جوامع است. این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی
آموزش مثبت اندیشی بر خوشبینی و
اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوم، انجام شد. پژوهش حاضر از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، نیمه آزمایشی (پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل ۱۲۸ نفر از کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان تهران می باشند. ازمیان افراد جامعه آماری ۳۰ نفر که نمرات خوبی در تحصیلی آنها پایین و نمرات
اهمال کاری تحصیلی آنها بالا بود، به صورت در دسترس انتخاب شدند. سپس از این ۳۰ نفر تعداد ۱۵ نفر از آنها به طور تصادفی در گروه ازمایش و ۱۵ نفر در گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه های
خوشبینی تحصیلی اسچننموران و همکاران (۲۰۱۳) و
اهمال کاری تحصیلی سواری (۱۳۹۰)، بودند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده در این پژوهش جهت رسیدن به اهداف تحقیق از روش آماری توصیفی (محاسبه فراوانی، درصد) و آمار استنباطی (آزمون لوین برای همگنی واریانس ها و تحلیل کواریانس) و از نرم افزار Spss نسخه ۲۰، استفاده شد. یافته ها نشان داد
آموزش مثبت اندیشی بر خوشبینی و
اهمال کاری تحصیلی دانش آموزان پسر متوسطه دوم، تاثیر داشته است (۰.۰۵P<). نتایج نشان داد برای بهبود
خوشبینی تحصیلی و کاهش اهمال کاری در دانش آموزان می توان از
آموزش مثبت اندیشی در مدارس استفاده کرد.