تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر بار مراقبتی مراقبین بیماران با ضایعات مغزی نخاعی abstract
زمینه و هدف باتوجه به افزایش تعداد بیماران ضایعات مغزی نخاعی در سراسر جهان، تعداد زیادی از افراد به عنوان مراقب خانوادگی از این بیماران نگهداری می کنند که خود دچار مشکلات جسمی، روانی، اجتماعی و اقتصادی به دنبال پذیرش نقش مراقب می شوند که بار مراقبتی نام دارد. حمایت مداوم از این مراقبین می تواند بار مراقبتی را در آن ها کاهش دهد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر
مدل مراقبت پیگیر بر بار مراقبتی مراقبین بیماران با ضایعات مغزی نخاعی انجام شده است.
روش بررسی پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی است. این مطالعه در زمستان سال ۱۴۰۰ طی ۳ ماه با طرح آزمون قبل و بعد در گروه کنترل و آزمایش انجام شد. تعداد ۹۶ نفر از مراقبین بیماران باضایعات مغزی نخاعی ازطریق دسترسی به پرونده های بیماران تحت پوشش اداره بهزیستی شهرستان کامیاران به روش نمونه گیری به شیوه دردسترس و تخصیص تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و کنترل (هرگروه ۴۸نفر) قرارگرفتند. داده ها قبل و بعد از مداخله توسط پرسش نامه های جمعیت شناختی و بار مراقبتی زاریت جمع آوری و تجزیه و تحلیل شدند. نمونه های گروه آزمایش، برنامه مراقبتی را براساس مدل مراقبتی پیگیر درطی ۳ ماه به صورت فردی وگروهی دریافت کردند. درگروه کنترل همان برنامه روزانه سازمان بهزیستی برای مراقبت از بیمار توسط مراقبین ارائه شد. درنهایت داده های جمع آوری شده از مرحله قبل و بعد از مداخله با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۶و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی تحلیل شدند.
یافته ها براساس نتایج آزمون کای دو، تی مستقل، من ویتنی و فیشر دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی یکسان بودند (P<۰/۰۵) و بعد از انجام مداخله براساس
مدل مراقبت پیگیر اختلاف معنی داری در میزان بار مراقبتی مراقبین در گروه آزمایش بین قبل و بعد از مداخله مشاهده شد (P<۰/۰۵) .اما در گروه کنترل این اختلاف معنی دار نبود (P<۰/۰۵).
نتیجه گیری براساس نتایج پژوهش، مدل مراقبتی پیگیر می تواند به عنوان یک روش مداخله ای موثر در کاهش بار مراقبتی مراقبین با ضایعات مغزی و نخاعی موردتوجه قرار گیرد.