صنعت بیمه به عنوان یکی از ارکان اساسی
توسعه اقتصادی نقش حیاتی در پشتیبانی از افراد و کسب وکارها دارد. این صنعت از طریق ارائه پوشش های مالی برای انواع
ریسک ها و توزیع آن ها میان بیمه گذاران، موجب ثبات اقتصادی و اجتماعی می شود. در این تحقیق، ارتباط میان چندین متغیر کلیدی از جمله سودآوری، نقدینگی، اندازه شرکت، اهرم مالی، ضریب خسارت و بیمه اتکایی با
بحران های مالی و احتمال ورشکستگی در شرکت های بیمه بررسی می شود.
بحران مالی که می تواند منجر به ورشکستگی شود، یکی از چالش های مهم در این صنعت است که از عوامل مختلفی مانند مدیریت ضعیف، نوسانات اقتصادی و
ریسک های نامناسب تاثیر می پذیرد. در این تحقیق از مدل Z-Altman اصلاح شده برای شرکت های غیرتولیدی استفاده شده است تا احتمال ورشکستگی شرکت های بیمه با توجه به نسبت های مالی مورد ارزیابی قرار گیرد. این مدل به ما کمک می کند که وضعیت شرکت ها را در سه حالت «امن»، «خاکستری» و «خطر» دسته بندی کنیم. تحقیق حاضر با استفاده از داده های چندین شرکت بیمه و به کارگیری رگرسیون و مدل های مالی، به بررسی تاثیر این متغیرها پرداخته است. نتایج نشان دهنده اهمیت مدیریت صحیح منابع مالی و
نقدینگی در کاهش احتمال ورشکستگی و افزایش ثبات مالی شرکت های بیمه است. همچنین، شرکت های بزرگتر و دارای سودآوری بالاتر، کمتر در معرض
بحران های مالی قرار دارند. این مطالعه با ارائه یافته هایی قابل استناد به بهبود مدیریت
ریسک و تصمیم گیری در
صنعت بیمه کمک می کند.