امام علی(ع) سیاست های حکومت علوی را با تکیه بر احکام شریعت و سنت نبوی طراحی می کرد. آن حضرت (ع)، چه در مبانی نظری و چه در سیره عملی خود، بر آن بود تا مدلی از نظام مدیریت اسلامی را در زمان خویش اجرا کند و برای آینده مسلمانان نیز معیارهای الزم و اصول کلی را ارائه دهد. هدف عمده پژوهش حاضر، بررسی
مبانی فکری جریان های علوی است که عبارتند از: مکتب متکلمان و ذیل آن مکتب محدثان(شیخ مفید و سید مرتضی)؛ همچنین
مبانی فکری اصل گرایان اسلامی ایران معاصر و در دل آن جمعیت فدائیان اسالم و سپس به افکار فلسفی عالمه طباطبائی (ره) است. روش تحقیق مورد استفاده در این پژوهش توصیفی – تحلیلی و تکنیک مورد استفاده نیز از نوع اسنادی و کتابخانه ای است. این یافته ها نشان میدهد که این جریان ها قصد داشتند تا به بازتولید
مبانی فکری تشیع بپردازد و با تثبیت هویت مستقل تشیع، فقه و کالم آن را نیز پی ریزی کنند. تحولاتی روی داد که نقطه عطفی در تاریخ
فقه شیعه بود و تاثیر عمیقی در صحنه سیاسی و مذهبی ایران بر جای گذاشت. با اینکه متکلمان به عقل گرایی و اصل گرایان به وحی گرایی و عالمه طباطبایی(ره) به علم به عنوان تنها راه کشف شناخت حقیقت معتقد بودند اما به نظر میرسد که نظریه نظام انقلابی امامین انقلاب ترکیبی از همه این جریانات هست.