مبارزه با تکدی گری در نظام حقوقی ایران

چکیده: تکدی گری به عنوان یک پدیده اجتماعی و قانونی پیچیده، در بسیاری از جوامع به ویژه در کشورهای در حال توسعه، به خصوص در ایران، نمود پیدا کرده است. این پدیده که به طور عمده ناشی از فقر، بیکاری، و مشکلات اقتصادی است، علاوه بر تهدیدات اجتماعی و اقتصادی، به نقض حقوق فردی و اجتماعی افراد منجر می شود و امنیت عمومی را به خطر می اندازد. در نظام حقوقی ایران، قوانین مختلفی برای مقابله با تکدی گری وضع شده است، از جمله ماده 708 قانون مجازات اسلامی که تکدی گری را جرم انگاری کرده است؛ اما با وجود وجود این قوانین، مقابله با این معضل اجتماعی به طور موثر با چالش های فراوانی مواجه است. این تحقیق ضمن تحلیل مفهومی و حقوقی تکدی گری، به بررسی وضعیت قانونی و اجرایی آن در نظام کیفری ایرانمی پردازد. در این راستا، به بررسی تطبیقی قوانین موجود و مشکلات اجرایی آن ها در مواجهه با این پدیده پرداخته خواهد شد. همچنین، چالش های حقوقی در پیاده سازی قوانین،نظیر عدم تناسب مجازات ها با شرایط اجتماعی و اقتصادیفردی که به تکدی گری روی آورده است، کمبود حمایت هایاجتماعی برای افراد آسیب پذیر و نیازمند، و ناکارآمدیدستگاه های اجرایی در این حوزه، مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت. به علاوه، تحلیل هایی در خصوص نقض حقوق بشری افراد تکدی گر و برخوردهای تبعیض آمیز با آن ها، همچنین مشکلات ناشی از عدم هماهنگی بین نهادهایقضائی، اجرائی و اجتماعی در این زمینه، ارائه خواهد شد. و همچنین به ارائه راهکارهای حقوقی و عملی برای مقابله با تکدی گری در ایران پرداخته و اصلاحات مورد نیاز در قوانین و فرآیندهای قضائی و اجرائی را مطرح می سازد. از جمله اینراهکارها می توان به ایجاد سیاست های پیشگیرانه، بهبود سیستم های حمایتی از افراد نیازمند، بازنگری در سیاست های مجازات و توسعه همکاری میان نهادهای مختلف قضائی و اجتماعی برای حل این معضل اشاره کرد. در پایان،مقاله به این نتیجه می رسد که مبارزه موثر با تکدی گری تنها از طریق رویکردی جامع، چندجانبه و هماهنگ که هم زمان به ریشه های اجتماعی و اقتصادی این پدیده و حقوق بشر افراد تکدی گر توجه داشته باشد

مبارزه با تکدی گری در نظام حقوقی ایران Keywords:

کلید واژه :تکدی گری , فقر , بیکاری , نابرابری های اجتماعی و اقتصادی , حمایت های اجتماعی